Musa halkla baş etmek için Tanrı'nın yardımına ihtiyacı olduğunu biliyordu. Bu nedenle Tanrı'nın varlığının güvencesini diledi: “Eğer benden hoşnutsan, lütfen şimdi bana yollarını göster ki, seni daha iyi tanıyıp hoşnut etmeye devam edeyim. Unutma, bu ulus senin halkındır.” 1GS 180.5
Rab, “Varlığım sana eşlik edecek” diye yanıt verdi, “Seni rahata kavuşturacağım.” Musa, “Eğer varlığın bize eşlik etmeyecekse, bizi buradan çıkarma” dedi, “Yoksa benden ve halkından hoşnut kaldığın nereden bilinecek? Bize eşlik etmenden, değil mi? Ancak o zaman benimle halkını yeryüzünün öteki halklarından ayırt edilebiliriz.” Rab, “Söylediğin gibi yapacağım” dedi, “Çünkü senden hoşnut kaldım, adınla tanıyorum seni.” Musa yalvarmaya devam etti. Bu kez hiçbir insanın daha önce cesaret etmediği bir dilekte bulundu; “Lütfen görkemini bana göster” dedi. 1GS 181.1