Kong ang kanbaser o magbabaligya magasunod ug hiwing dalan, kon siya magasulti ug bakak, ug magabuhat ug limbong, mawala kaniya ang pagtabud sa iyang kaugalingon. Tingali dili siya manghibalo nga ang Dios nagatan-aw kaniya, ug nasayud sa tanan niyang pagpatigayon, nga mga balaang manulonda nanagtimbang sa iyang mga tuyo, ug namati sa iyang mga pulong, ug nga ang iyang balus sumala sa iyang mga buhat; Apan kon mahimo ang pagtago sa iyang dautang buhat sa mata sa tawo ug sa Dios, ang kamatuod nga siya sa iyang kaugalingon nahibalo, nagapakunhod sa iyang hunahuna ug kinaiya Usa ka buhat dili magasukod sa kinaiya, apan nagagun-b sa ali (koral) ug ang sunod nga panulay masayon buhaton, hangtud nga sa katapusan mabatasan ang pagbakak ug paglimbong sa patigayon, ug ang tawo dili kasaligan. KE 49.1