Ang Kasulatan dili pagton-an nga walay pag-ampo. Ang Espiritu Santo lamang mao ang makapabati sa kahinungdanon niining mga butanga nga masayon sa pagsabut, ug sa pagpugong kanato gikan sa pakigbisug sa mga kamatuoran nga malisod sa pagsabut. Mao ang katungdanan sa langitnon nga mga manolonda sa pag-andam sa kasingkasing aron sa pagsabut sa pulong sa Dios madani kita sa iyang katahum, tinambagan sa iyang pasidaan, kon mabuhi ug malig-on tungud sa iyang mga saad. Himoon ta ang pag-ampo sa salmista nga ato, “Bukha ang akong mga mata, ug magatan-aw ako sa mga katingalahan sa imong kasugoan.”5Sal. 119:18. Ang mga panulay sa makadaghan makakita nga dili madaug tungud sa pagkawalay pagampo ug pagtoon sa Kasulatan, ang usa nga gipanulay dili mahinumdum sa mga saad sa Dios ug pag-asdang kang Satanas sa hinagiban nga pulong sa Dios. Apan ang mga manolonda anaa sa libot nila nga buut sa pagpatudlo sa mga butang langitnon; ug sa sulod sa panahon sa dakung pagkinahanglan, magapahinumdum sila sa tanang kamatuoran nga gikinahanglan. Karon kon “ang kaaway moanhi ingon sa usa magabaha nga subá, ang Espiritu ni Jehova magapataas sa bandila batok kaniya.”6Isa. 59:19. Si Jesus nagasaad sa Iyang mga tinon-an; “Apan ang Maglilipay, ang Espiritu Santo, nga pagasugoon sa akong Amahan sa akong ngalan, magatudlo kaninyo sa tanan nga mga butang, ug magapahanumdum kaninyo sa tanan nga akong giingon kaninyo.”7Juan 14:26. Ang pagtulon-an ni Kristo kinahanglan natipigan na sa panumduman aron ang Espiritu sa Dios magapahanumdum kanato sa panahon sa katalagman. “Sa akong kasingkasing gibantayan ko ang imong pulong,” nagingon si David, “aron dili ako makasala batok kanimo.”8Sal. 119:11. ADA 439.3