Sa dili pa mosulod sa siyudad sa Dios, ang Manluluwas magahatag sa Iyang mga sumosunod sa timaan sa pagdaug, ug magahatag kanila sa ilhanan sa ilang harianong kahimtang. Ang nagapangidlap nga mga laray nag-alirong sa dagway sa usa ka kuadrado, libut sa ilang Hari, kansang dagway nagalabaw sa kahalangdon labaw sa mga balaan ug manolonda, nga ang Iyang hitsura nagasidlak kanila nga puno sa walay katapusang gugma. Ang tagsa ka pagtan-aw sa tanang tinubos, ginatutok Kaniya, ug ang tagsa ka mata nakatan-aw sa Iyang himaya nga kansang “panagway nadaut kaayo labaw kay sa bisan kinsang tawo ug ang Iyang pamayhon kay sa bisan kinsang mga anak sa tawo.” Sa ibabaw sa ulo sa mga mananaug, si Jesus sa kaugalingon Niyang kamot nga too magabutang sa purongpurong sa himaya. Adunay purongpurong sa tagsatagsa, nga nagadala sa iyang “bag-o nga ngalan”13Bugna 2:17. ug nasulatan “ang balaan sa Ginoo.” Sa tagsatagsa ka kamot ibutang ang palwa sa pagkamananaug ug ang masilaw nga arpa. Unya. kon kabliton sa mga manolonda nga nangulo ang kuldas, ang tanang kamot mukablit sa mga kuldas sa arpa uban sa batid nga pagkablit ug; makahimo matam-is nga tingug sa honi nga maayong pagkaduyog. Ang dili ikagsaysay nga kalipay mohilihod sa tagsatagsa ka kasingkasing, ang tagsa ka tingog mabati sa mapasalamaton nga pagdayeg: “Kaniya nga mahigugma kanato, ug naghugas kanato sa atong mga sala sa iyang dugo; ug naghimo kanato nga usa ka ginharian, mga sacerdote sa iyang Dios, ug sa iyang Amahan; kaniya ang himaya, ug ang pagbulot-an sa tinuig sa mga katuigan.”14Bugna 1:5, 6. ADA 488.2