Usa ka adlaw niana samtang nagsusi siya sa mga basahon sa libreriya sa universidad, si Lutero nakakaplag ug Biblia nga Linatin. Wala pa gayud siya makakita ug basahon nga ingon niana sukad kaniadto. Siya nakadungog sa mga bahin sa Ebangelio ug mga Epistola, nga ginabasa sa mga tawo sa paampo sa katilingban, ug naghunahuna siya nga kadto mao ang tibook nga Biblia. Karon mao pa gayud ang nahaunang panahon sa iyang pagpakakita sa bug-cs nga pulong sa Dios. Uban sa dakong pagtahud ug kahibulong iyang gipanid ang mga balaang mga dahon; uban ang makusug nga pitik sa pulso ug pinotokpotok sa kasingkasing, iyang nabasa sa iyang kaugalingon ang mga pulong sa kinabuhi, karon mahigtungok siya ug manghupaw, “O kong hatagan pa lamang ako sa Dios ug basahon nga ingon niini!”1D'Aubigne, “History of the Reformation of the sixteenth century”, b. 2, ch. 2 ADA 109.1