Ang konsejo nagsugo nga ang Reformador kinahanglan nga magpakita sa ilang atubangan. Walay sapayan sa mga paghangyo sa mga tutol ug mga hulga ni Alejandro, ang emperador sa katapusan misugot, ug si Lutero gitawag sa pagpaatubang sa katiguman. Kauban sa pagtawag gipadala usab ang sulat nga nagpasalig nga siya si Lutero magbalik nga walay kabilinggan sa dapit nga dalangpanan. Kini sila natawo sa Wittenberg ug pinaagi sa usa ka sundalo, mao ang gisugo sa pagpahatud kaniya sa Worms. ADA 135.1
Si Lutero dili maglakaw nga usara sa panaw nga malisod. Gawas pa sa sulogoon sa hari, tolo sa iyang mga higala naghunahuna sa pagkuyog kaniya. Si Melanchton mainiton ang tinguha sa pag-uban kanila. Ang iyang kasingkasing nabugkos kang Lutero, ug naghandum siya sa pagsunod kaniya, kon kinahanglan man, ngadto sa bilanggoan o sa kamatayon. Apan ang iyang mga hangyo wala itugot. Kong si Lutero mawala, ang paglaum sa Reformacion anaa lamang sa iyang mga batan-on katabang. Si Lutero miingon sa pagbulag niya kang Melanchton: “Kon dili ako makabalik, ug ang akong mga kaaway magpatay kanako; padayon sa pagpanudlo, ug pagtindog nga malig-on sa kamatuoran. Pagbuhat en lugar kanako.” ADA 135.2