W dniu, w którym każdy człowiek zostanie osądzony według uczynków dokonanych w ciele, każda wymówka, którą egoizm obecnie podpowiada, by nie oddawać dziesięciny, darów i ofiar Panu, zniknie, jak znika rosa pod wpływem słońca. Gdyby nie było na zawsze za późno, jakże chętnie wielu cofnęłoby czas i inaczej ukształtowało swój charakter! Ale wtedy będzie za późno, by zmienić rejestr tych, którzy co tydzień, co miesiąc i rok po roku okradali Boga. Ich przeznaczenie będzie przypieczętowane, nieodwołalnie i na zawsze. (...). PM 228.3
Egoizm jest śmiertelnym złem. Miłość własna i bezmyślna obojętność wobec jasno określonych warunków umowy między Bogiem a człowiekiem, odmowa pełnienia wiernego szafarstwa, ściągają na człowieka przekleństwo Boga, tak jak On zapowiedział. Tacy ludzie odłączyli się od Pana. Słowem i przykładem prowadzili innych do lekceważenia wyraźnych Bożych przykazań, a Pan nie mógł ich darzyć swoim błogosławieństwem. PM 229.1