Wartość, jaką Bóg przypisuje dziełu swoich rąk, i miłość, jaką żywi do swych dzieci, zostały objawione w darze, jaki ofiarował dla odkupienia ludzi. Adam dostał się pod panowanie szatana. Sprowadził grzech na świat, a przez grzech — śmierć. Bóg dał swego jedynego Syna, by uratować człowieka. Uczynił to, by mógł być jednocześnie sprawiedliwym i usprawiedliwiającym wszystkich, którzy przyjęli Chrystusa. Człowiek zaprzedał się szatanowi, ale Jezus odkupił ludzkość. (...). PM 53.7
Nie należycie do samych siebie. Chrystus nabył was swoją krwią. Nie zakopujcie swoich talentów w ziemi. Używajcie ich dla Niego. W jakiekolwiek przedsięwzięcia się zaangażujecie, zaproście do nich Jezusa. Jeśli odkryjecie, że tracicie waszą miłość do Zbawiciela, porzućcie to, co przedsięwzięliście i powiedzcie: PM 54.1
— Oto jestem, Zbawicielu. Co chcesz, abym czynił? PM 54.2
On przyjmie was łaskawie i okaże wam miłość. Przebaczy wam, bo jest miłosierny i cierpliwy, i nie chce, by ktokolwiek zginął. (...). PM 54.3
My sami wraz ze wszystkim, co posiadamy, należymy do Boga. Nie powinniśmy naszych serdecznych uczuć dla Niego uważać za wyrzeczenie z naszej strony. Cale serce powinniśmy oddać Mu jako dobrowolną ofiarę. — The Youth's Instructor, 8 listopad 1900. PM 54.4