Ci, którzy podążają wąską drogą, mówią o radości i szczęściu, jakie czekają ich na końcu podróży. Ich twarze często bywają zasmucone, ale często jaśnieją też świętą radością. Nie są ubrani, nie mówią i nie zachowują się tak, jak towarzystwo na szerokiej drodze. Został im wskazany Wzorzec. Mąż boleści, doświadczony w cierpieniu, otworzył im tę drogę i sam nią przeszedł. Jego naśladowcy, widząc Jego ślady, doznają pociechy i nabierają otuchy. On przeszedł bezpiecznie, więc i oni mogą, jeśli tylko idą Jego śladami. PM 95.4