“Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary”. Galacjan 6,10. W szczególny sposób Chrystus włożył na swój Kościół obowiązek troszczenia się o potrzebujących wśród wyznawców. Chrystus dopuszcza, aby biedni znajdowali się w każdym zborze. Ubodzy zawsze będą wśród nas, a na członków Kościoła włożona jest osobista odpowiedzialność za opiekę nad nimi. SWL 138.2
Członkowie prawdziwej rodziny, troszczcie się o innych, służąc chorym, dodając otuchy słabym, ucząc niewykształconych, instruując niedoświadczonych, zabiegając o zaspokojenie potrzeb bezradnych “domowników wiary” i o pomoc dla nich. Niech nikt nie będzie pominięty. SWL 138.3