Ludzie w podeszłym wieku także potrzebują pomocy. Domy rodzinne braci i sióstr w Chrystusie zastępują im prawie całkowicie własny dom. Jeśli zostaną zaangażowani do pomocy w obowiązkach domowych, da im to poczucie użyteczności, podniesie ich poczucie wartości. Dajcie im odczuć, że ich pomoc jest potrzebna, że w służeniu innym mogą zdziałać jeszcze wiele, a to doda im otuchy i wzbudzi zainteresowanie własnym życiem. Tak długo, jak to jest możliwe, niech ci, których biały włos i ociężały krok świadczy, że zbliża się czas spoczynku, pozostaną wśród przyjaciół i rodziny. Dobrze mówcie o nich wśród tych, których znali i kochali. Troszczyć się o nich powinny czułe i miłujące ręce. SWL 140.3
Przywilejem każdego z nas jest troska o swoich krewnych. W innym przypadku musi i powinien przejąć taką opiekę Kościół. Wszyscy posiadający ducha Chrystusowego będą mieli wzgląd na osoby słabe i w podeszłym wieku. SWL 140.4
Obecność jednej z takich bezradnych istot w domu jest cudowną okazją nawiązania współpracy z Chrystusem w Jego służbie miłosierdzia i rozwinięcia cech charakteru Jemu podobnych. SWL 141.1
Błogosławieństwo leży w zgodnym współżyciu młodych ze starymi. Młodzi mogą być promieniem słońca dla ludzi starych. Ci, których tężyzna fizyczna słabnie, wymagają ściślejszego kontaktu z pełną rześkości młodzieżą. Za to młodzi mogą wiele skorzystać z mądrości i doświadczenia ludzi starych. Ponadto uczą się ofiarnej służby. Obecność człowieka potrzebującego współczucia, wyrozumiałości i zdolnej do poświęceń miłości mogłaby być dla niejednego członka rodziny bezcennym błogosławieństwem. Powinno ono osłodzić i uszlachetnić życie rodzinne i wywołać u starych i młodych zalety podobne Chrystusowym, które by ich ozdobiły boskim pięknem i ubogaciły niebieskimi niezniszczalnymi skarbami. SWL 141.2