Ci, którzy pielęgnują chorych, powinni rozumieć ważność ścisłego przestrzegania zasad zdrowia. Posłuszeństwo tym zasadom nigdzie nie jest tak potrzebne i ważne, jak w pokoju chorego. Tutaj tak wiele zależy od dokładności w drobnyh rzeczach. W przypadkach ciężkich chorób małe zaniedbanie, chwila nieuwagi w krytycznym momencie, okazanie lęku, zdenerwowania, zniecierpliwienia czy braku współczucia może przechylić szalę, na której waży się życie i śmierć, i spowodować śmierć chorego, który by jeszcze mógł żyć. SWL 153.1
Powodzenie w pracy osoby pielęgnującej zależy w dużej mierze od jej zalet fizycznych. Im lepsze posiada zdrowie, tym lepiej będzie znosiła wysiłki związane z usługiwaniem choremu i lepiej wykona swoje obowiązki. Opiekujący się chorym powinni zwracać szczególną uwagę na jego dietę, czystość, świeże powietrze i ruch. Podobna troskliwość w stosunku do rodziny chorego pomoże otoczeniu znosić dodatkowe brzemię, zabezpieczy przed zarażeniem się. SWL 153.2
Kiedy choroba jest ciężka, wymagająca czuwania w dzień i w nocy, praca powinna być podzielona między co najmniej dwie osoby, aby każda z nich miała czas na odpoczynek i ruch na wolnym powietrzu. Jest to szczególnie ważne w przypadkach, kiedy są trudności z zapewnieniem dostatecznej ilości świeżego powietrza w pokoju chorego. Należy doceniać ważność świeżego powietrza; pomieszczenie jest często niewystarczająco przewietrzone i zdrowie chorego, jak i pielęgnującego jest zagrożone. SWL 153.3
Jeśli jest zachowana właściwa ostrożność, nie powinno dojść do zarażenia otoczenia. Czystość i właściwe wietrzenie mogą uczynić pokój chorego wolnym od wszelkich czynników szkodliwych. Chory ma wtedy większą możliwość szybkiego powrotu do zdrowia i w większości przypadków ani pielęgnujący, ani członkowie rodziny nie ulegną zarażeniu. SWL 154.1