Gdy Bóg powierza człowiekowi bogactwo, czyni to w tym celu, by człowiek wywyższył naukę Chrystusa poprzez korzystanie z bogactwa w celu szerzenia królestwa Bożego na świecie. Człowiek ma być reprezentantem Chrystusa, a więc celem jego życia nie jest zaspokajanie własnych zachcianek i przynoszenie chwały samemu sobie, i to chwały z powodu bogactwa. RS 18.4
Gdy serce jest oczyszczone z grzechu, Chrystus zasiada na tronie, który niegdyś zajmowało umiłowanie przyjemności i ziemskich bogactw. Obraz Chrystusa widoczny jest na twarzy człowieka. Dzieło uświęcenia dokonuje się w duszy Usunięte zostaje wszelkie samousprawiedliwianie się. Taki człowiek jest nowym stworzeniem, uczynionym na wzór Chrystusa, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości. — The Review and Herald, 11 wrzesień 1900. RS 18.5