Zdarzały się szczególne okazje podczas dużych zgromadzeń, gdy wystosowywano do naśladowców Chrystusa apele o wsparcie dla sprawy Bożej. Serca ludzi były poruszone. Wielu składało śluby, obiecując złożyć dary. Jednak wielu z tych, którzy ślubowali, nie dochowało wierności Bogu. Zwlekali i w końcu nie wypełnili ślubów złożonych Stwórcy. Gdy człowiek nie jest godny zaufania w swoich obietnicach czynionych Bogu, czyż może się spodziewać, że Pan spełni wobec niego to, co obiecał? Najlepiej być uczciwym wobec bliźnich i wobec Boga. — The Review and Herald, 17 grudzień 1889. RS 203.7