Pan uczynił nas swymi szafarzami. Oddał w nasze ręce dary, abyśmy dzielili się z potrzebującymi. To właśnie taka praktyczna dobroczynność jest pewną odtrutką na wszelki egoizm. Wyrażając w ten sposób miłość do tych, którzy potrzebują pomocy, sprawicie, że będą oni dziękować Bogu za dar dobroczynności, jaki zesłał na was, byście nieśli ulgę potrzebującym w ich niedostatku. RS 218.4
Pielęgnowanie praktycznej miłości do bliźniego sprawia, że zbory przybliżają się do siebie w chrześcijańskiej jedności. Poprzez miłość braterską wzrasta miłość do Boga, gdyż On nie zapomina o nieszczęśliwych, a dzięki temu wznoszą się do Boga dziękczynienia za Jego troskę. “Bo sprawowanie tej służby nie tylko wypełnia braki u świętych, lecz wydaje też obfity plon w licznych dziękczynieniach, składanych Bogu”. Wielu ufa Bogu coraz bardziej i oddaje Mu swoje dusze i ciała jako wiernemu Stwórcy. “Doznawszy dobrodziejstwa tej służby chwalić będą Boga za to, że podporządkowujecie się wyznawanej przez siebie ewangelii Chrystusowej i za szczerą wspólnotę z nimi i ze wszystkimi”. — The Review and Herald, 21 sierpień 1894. RS 218.5