Wielkie czy małe dobra, posiadane przez człowieka, są mu jedynie wypożyczone. Jego siły, umiejętności, czas, talenty, możliwości i środki to skarb, z którego będzie musiał się rozliczyć z Bogiem. I każdy jest osobiście za to odpowiedzialny. Bóg obdarza każdego z osobna, byśmy mogli stać się podobni do Niego — łaskawi, szlachetni, dobroczynni, obdarzający innych. Ci, co zapomnieli o swoim niebiańskim powołaniu, oszczędzają i wydają pieniądze jedynie na to, by zaspokajać własne egoistyczne pragnienia, bez względu na to, jak bardzo są bogaci, w oczach Bożych są biedakami, nędzarzami, ślepymi i nagimi. RS 14.3
Właściwie używane bogactwo staje się złotym łańcuchem wdzięczności i miłości pomiędzy ludźmi, i silnymi więzami łączy ich z Odkupicielem. Nieskończony dar Boży w postaci Jego umiłowanego Syna, wzywa nas do wyrażania Mu wdzięczności za niewysłowioną łaskę. Ci, co otrzymują światło miłości Chrystusa, mają obowiązek oświecać nim innych ludzi, pozostających jeszcze w ciemnościach. — The Review and Herald, 16 maj 1882. RS 14.4