Charakter ludzkich czynów określany jest przez ich motywacje. W zależności od niej czyny klasyfikuje się jako haniebne, bądź zawierające w sobie najwyższe wartości moralne. Bóg nie zawsze najwyżej ocenia wielkie uczynki, które widzi każde oko i chwalą każde usta. Małe obowiązki spełnione z dobrą wolą, małe dary nie obliczone na zewnętrzny efekt, które w oczach ludzkich mogą się wydawać bezwartościowe, wywołują nieraz najwyższą ocenę w oczach Boga. Serce pełne wiary i miłości jest droższe Bogu od najkosztowniejszych darów. Wdowa, aby złożyć swój skromny dar, musiała oddać wszystko. Pozbawiła siebie jedzenia, aby móc złożyć ze swoich dwóch groszy ofiarę na drogi jej cel. Uczyniła to z wiarą, ufając, że Ojciec niebieski nie zlekceważy jej potrzeb. Ten duch ofiarności i dziecięcej wiary zasłużył na pochwałę Zbawiciela. RS 113.1
Wśród ludzi biednych jest wielu pragnących wyrazić Bogu wdzięczność za Jego łaskę i prawdę. Pragnęliby bardzo uczestniczyć wraz ze swymi zamożniejszymi braćmi we wspieraniu kościoła i z tego powodu nie wolno odtrącać ich dusz. Pozwólmy im złożyć grosz do banku niebios. Jeżeli zostanie on złożony z serca wypełnionego miłością Boga, to pozorny drobiazg staje się uświęconym darem, bezcenną ofiarą, której Bóg błogosławi obficie. — Życie Jezusa 480-482 (wyd. VII). RS 113.2