Na świątynnej wadze dary ubogich, złożone z miłości do Chrystusa, nie są ważone według wielkości sum, ale według miłości, która doprowadziła do ich ofiarowania. Obietnice Jezusa zostaną tak samo spełnione wobec biednego człowieka, który ma niewiele do ofiarowania, ale daje to ze szczerego serca, jak i wobec bogatego, który z poświęceniem ofiarowuje duże sumy. Ubogi człowiek, dając niewiele, składa prawdziwą ofiarę, i odczuwa jej wagę. Naprawdę musi wyrzec się pewnych rzeczy, których potrzebuje, by lepiej żyć, gdy tymczasem bogaci ludzie, składając wielkie dary, niczego nie muszą się wyrzekać. Dlatego też ofiary ubogich są nacechowane poświęceniem, jakiego często brak ofiarom bogaczy. Boża opatrzność opracowała plan systematycznej dobroczynności dla dobra człowieka. Opatrzność Boża nigdy nie jest bezczynna. Jeśli Boży szafarze wyciągną z tego faktu właściwą lekcję, wszyscy staną się Jego aktywnymi pracownikami. — Testimonies for the Church III, 398.399. RS 116.2