Bądźmy wolni od zepsucia cechującego inne Kościoły, od rozrzutności, festynów, które demoralizują młodych i starszych. Nie wolno nam nadawać tym praktykom pozoru świętości, tylko dlatego, że uzyskane środki mają być używane do celów kościelnych. Takie ofiary są chrome i chore, przeklęte przez Boga. Są zapłatą uzyskaną za sprzedane dusze. Niektórzy w obronie festynów, potańcówek, loterii, wystawnych przyjęć, służących zdobywaniu pieniędzy na Kościół mogą nawet występować za kazalnicą; ale nam nie wolno uczestniczyć w takich rzeczach, ponieważ jeśli w nich uczestniczymy, Boże niezadowolenie spocznie na nas. Nie wolno nam się odwoływać do żądz i apetytu, jakim służą cielesne rozrywki, by pobudzić naśladowców Chrystusa do dawania środków, które Bóg powierzył w ich ręce. Jeśli nie ofiarują ich dobrowolnie, z miłości do Chrystusa, ofiara nie zostanie przyjęta przez Boga. RS 129.3