Ludzie, na których spoczywa duża odpowiedzialność, a przede wszystkim ci, którzy są stróżami spraw duchowych, powinni mieć jasny umysł, a więc muszą zachować większy niż inni umiar w jedzeniu. Nie powinni absolutnie jadać obfitych i tłustych potraw. SE 155.1
Każdego dnia ludzie na odpowiedzialnych stanowiskach podejmują decyzje mające ważne następstwa. Często muszą szybko myśleć, a to jest możliwe tylko wtedy, gdy zachowują umiar pod względem diety. Umysł wzmacnia się dzięki właściwemu używaniu sił fizycznych i psychicznych. Jeśli wysiłek nie jest nadmierny, wówczas jego efektem jest zwiększenie żywotności. Jednak bardzo często praca tych, którzy realizują ważne plany i podejmują istotne decyzje, bywa upośledzona wskutek niewłaściwego odżywiania. Chory żołądek oddziałowuje na cały organizm i osłabia umysł. Często jest to przyczyną zdenerwowania, szorstkiego i niewłaściwego postępowania. Niejeden plan, który by mógł stać się błogosławieństwem dla wielu, upadł, zamiar został zaniechany, a zło wzięło górę. A to wszystko wskutek złych nawyków w jedzeniu. SE 155.2
Dobrą radę niechaj zechcą przyjąć ci wszyscy, którzy prowadzą siedzący tryb życia czy też pracują umysłowo, a mają dość odwagi i siły, aby zapanować nad sobą — niech w czasie posiłku jedzą dwa lub trzy rodzaje prostych pokarmów, i to tylko tyle, aby zaspokoić głód. Do tego niech dołączą ruch na świeżym powietrzu, a przekonają się, jakie osiągną korzyści. — Patrz Śladami Wielkiego Lekarza 218. SE 155.3
Niektórzy kaznodzieje nie są w dostatecznym stopniu skrupulatni, jeśli chodzi o nawyki w sposobie odżywiania. Spożywają zbyt duże ilości pokarmu i jedzą posiłki złożone ze zbyt wielu różnych produktów spożywczych. Niektórzy są reformatorami tylko z nazwy. Nie przestrzegają zasad właściwego odżywiania, ale pobłażają sobie jedząc owoce i orzechy między posiłkami, przez co znacząco przeciążają organy trawienne. SE 155.4
Z powodu braku umiarkowania w jedzeniu zmysły niektórych z nich uległy przytępieniu, czyniąc ich leniwymi i sennymi. Ci kaznodzieje o bladych obliczach, cierpiący wskutek egoistycznego pobłażania apetytowi, nie są dobrymi reprezentantami reformy zdrowotnej. SE 155.5
Kiedy ktoś cierpi wskutek przepracowania, byłoby dla niego lepiej, gdyby zrezygnował od czasu do czasu z posiłku i dał organizmowi możliwość odpoczynku i regeneracji sił. Nasi pracownicy, broniąc reformy zdrowia, mogliby uczynić o wiele więcej swoim przykładem niż mówieniem o niej w kazaniach. Jednak kiedy życzliwie nastawieni do nich przyjaciele czynią wszystko, aby pomóc im w stosowaniu zasad reformy zdrowotnej w praktyce, oni mają silną pokusę lekceważenia tych zasad. Jednak jeśli przestaną zjadać ogromne porcje jedzenia, dodawać ostre przyprawy, pić naturalną herbatę i kawę, okażą się prawdziwymi reformatorami zdrowia. SE 155.6
*****
Pobłażanie apetytowi przytępia i osłabia umysł oraz wypacza wzniosłe uczucia duszy. Siły umysłowe i moralne niektórych naszych kaznodziejów zostały osłabione wskutek niewłaściwego sposobu odżywiania i braku ćwiczeń fizycznych. Ci, którzy pożądają ogromnych ilości pożywienia, nie powinni pobłażać swojemu apetytowi, ale muszą się zaprzeć samych siebie i zadbać o otrzymanie błogosławieństwa, jakie niesie z sobą aktywność fizyczna i umysłowa. Przejadanie się osłabia cały organizm człowieka, energia jest odbierana różnym organom i kierowana do przemęczonego ciągłą pracą żołądka. SE 156.1