Chrystus obiecał dar Ducha Świętego swemu Kościołowi, a obietnica ta należy do nas tak samo jak do pierwszych uczniów. Jednak jak każda obietnica, tak i ta jest dana na pewnych warunkach. Wielu wierzy w obietnice Pańskie i przyjmuje je chętnie. Ludzie ci mówią o Chrystusie i Duchu Świętym, a jednak nie otrzymują żadnego dobrodziejstwa, gdyż nie poddają się prowadzeniu i panowaniu Bożemu. SE 190.4
Nie możemy się posługiwać Duchem Świętym. To On ma się posługiwać nami. Przez Ducha Świętego Bóg działa w swoim ludzie i “według upodobania sprawia w was i chcenie i wykonanie”. Filipian 2,13. Jednak wielu nie chce się podporządkować temu kierownictwu. Sami chcą sobą kierować. Dlatego nie otrzymujemy niebiańskiego daru. Duch Święty jest dawany jedynie tym, którzy pokornie czekają na Boga, na Jego prowadzenie i laskę. To obiecane błogosławieństwo, przyjęte przez wiarę, niesie ze sobą wszelkie inne błogosławieństwa. Jest udzielane według bogactwa łaski Chrystusowej, a Bóg obdarza każdego w takim stopniu, w jakim jest on w stanie przyjąć. SE 190.5
Udzielenie Ducha Świętego jest jednoznaczne z udzieleniem życia Chrystusa. Jedynie ci, którzy w ten sposób poznają Boga — ci, w których Duch Święty działa od wewnątrz i w ich życiu objawia się życie Chrystusa — mogą być prawdziwymi przedstawicielami Zbawiciela. SE 191.1