W miarę zbliżania się końca czasu wróg będzie działał z całą mocą, by wzbudzić wśród nas fanatyzm. Radowałby się, widząc adwentystów dnia siódmego posuwających się do takich ekstremalnych czynow i zajmujących tak skrajne postawy, iż świat uznałby ich za fanatyczne ugrupowanie. Zobowiązano mnie do ostrzeżenia kaznodziejów i pozostałych wyznawców przed tym niebezpieczeństwem. Naszym zadaniem jest uczyć ludzi budowania na prawdziwym fundamencie, aby mocno stali na wyraźnym: “Tak mówi Pan”. SE 210.4
W roku 1844 musieliśmy opierać się fanatyzmowi w różnych jego przejawach, ale zawsze dochodziło do mnie słowo: “Wielka fala ekscytacji jest szkodliwa dla dzieła. Kroczcie śladami Chrystusa”. Na skutek wielkiego podniecenia wykonywane jest dziwne dzieło. Są tacy, którzy korzystają z okazji, by wprowadzać dziwne i śmieszne nauki. W ten sposób zamykają się drzwi przed zwiastowaniem zdrowej nauki. SE 210.5
Ci, którzy wykonują dzieło Boże w miastach, muszą zamknąć i zaryglować drzwi, ale przed ekscytacją i fanatyzmem. Kaznodziejom nie wolno wywieszać plakatów i ulotek informujących o spotkaniach ewangelizacyjnych o treści mogącej wywoływać niezdrowe poruszenie. Kiedy Pan będzie miał zamiar potępić występne miasta, wówczas dokładnie powiadomi o tym swój lud. Jednak stanie się to nie wcześniej, nim mieszkańcy tych miast będą mieli okazję usłyszeć i przyjąć słowo żywota wiecznego. SE 211.1
Obecnie naszym dziełem jest oświecanie umysłów ludzi w kwestii prawd Pisma Świętego. Drzwi są otwarte dla prawdy, a więc mamy korzystać z każdej okazji docierania do ludzi. Mamy wyjaśniać prawdę, jak czynił to Chrystus, na wiele sposobów, za pomocą porównań i przypowieści. Jednocześnie zaś mamy hamować wszystko, co trąci fanatyzmem. SE 211.2
Ludzi należy uczyć osobistego studiowania Słowa Bożego. Pastorzy i nauczyciele muszą im wskazywać mocną twierdzę, w której sprawiedliwy może się schronić. Ci, którzy mają do czynienia z wielkimi, uszlachetniającymi prawdami Słowa Bożego, muszą zawsze objawiać ducha głębokiego uduchowienia, gorliwości, żarliwości, a jednocześnie spokoju i rozsądku, aby studzić gorące umysły tych, którzy mówią szybciej niż myślą. SE 211.3
Ci, którzy są uważnymi studentami Słowa Bożego, idącymi za Chrystusem w pokorze ducha, nie będą popadać w skrajności. Zbawiciel nigdy nie wyrażał skrajnych poglądów, nigdy nie tracił panowania nad sobą, nigdy nie zachowywał się nietaktownie ani nie przekraczał granicy dobrego smaku. Wiedział, kiedy mówić, a kiedy milczeć. Zawsze był opanowany. Nigdy się nie mylił w ocenie łudzi i prawdy. Nigdy nie dał się zwieść pozorom. Nigdy nie poruszał kwestii, których omówienie nie byłoby w danej chwili potrzebne. Nigdy nie udzielał nietrafnej czy wymijającej odpowiedzi. Uciszał nienawistnych, przebiegłych kapłanów penetrując swym przenikliwym umysłem zakamarki ich serc, oświecając ich umysły i budząc sumienie. SE 211.4
Ci, którzy idą za przykładem Chrystusa, nie będą ekstremistami. Będą spokojni i opanowani. Pokój wypełniający życie Chrystusa będzie się objawiał również w ich życiu. SE 211.5