Śpiew chóralny i zgromadzenie — W czasie odbywających się zebrań przeznaczcie niektóre z nich na śpiewanie pieśni. Śpiewom niechaj towarzyszą instrumenty muzyczne, na których by grano czysto i dobrze. Nie sprzeciwiamy się używaniu instrumentów w naszej działalności. Śpiewy do nabożeństwa trzeba starannie przygotować, ponieważ pieśniami chwalimy Boga. Ew 323.1
Nie trzeba, aby zawsze śpiewało kilka tylko osób. Gdy jest możliwe, niechaj śpiewa całe zgromadzenie. — Testimonies for the Church IX, 144 (1909). Ew 323.2
Śpiewanie pieśni — Nie powinno być tak, że tylko niewiele osób śpiewa. Wszystkich obecnych na zebraniu należy zachęcić, aby brali udział w śpiewie. — Letter 157, 1902. Ew 323.3
Śpiewajcie tak harmonijnie, jak chóry niebiańskie — Muzyka stanowi część nabożeństwa odprawianego w niebie. Powinniśmy starać się o to, aby w naszych pieśniach pochwalnych była taka harmonia, jaką cechuje śpiew chórów niebiańskich. Często bolałam, słysząc głosy niewyćwiczone, wznoszące się na najwyższy ton, dosłownie piszczące i zniekształcające święte słowa hymnu pochwalnego. Jakże niestosowne są takie ostre, wydzierające się głosy w uroczystym nabożeństwie! Chciałoby się zatkać uszy, albo uciec z takiego miejsca. Odetchnęłam, gdy taki bolesny występ dobiegł końca. Ew 323.4
Ci, którzy część nabożeństwa przeznaczają na śpiew, powinni wybrać hymny z odpowiednią melodią. Nie ma to być melodia pogrzebowa, ale radosna, a mimo to uroczysta. Głos można i trzeba modulować, zmiękczać, dostosowywać. — The Signs of the Times, 22 czerwiec 1882. Ew 323.5
Z sercem i zrozumieniem — Zrozumiałam, że wszyscy powinni śpiewać w odpowiednim duchu i z odpowiednim zrozumieniem. Bóg nie zadowala się niezrozumiałą mową i dysharmonią. Właściwy sposób jest zawsze dla Boga przyjemniejszy, aniżeli niewłaściwy. Im poprawniej i harmonijniej lud Boży potrafi śpiewać, tym bardziej wielbi Boga. Zbór będzie miał lepszy pożytek i lepiej będzie oddziaływał na ludzi. — Testimonies for the Church I, 146 (1857). Ew 323.6
W nieodpowiednim duchu i bez zrozumienia — Wielu śpiewa w zgromadzeniu przepiękne pieśni, pieśni o czymś, co chcą uczynić, co zamierzają czynić. Ale niektórzy z nich, nie wykonując tego, śpiewają w nieodpowiednim duchu, nie rozumieją, co śpiewają. Czytając Słowo Boże nie odnoszą żadnej korzyści, ponieważ nie urzeczywistniają tego, co czytają w swoim własnym życiu, nie praktykują sami. — The Review and Herald, 27 wrzesień 1892. Ew 324.1