Bóg przewidział i w swoich planach uzależnił wzrost dzieła od osobistych wysiłków ludu i od dobrowolnych ofiar. Pozwalając człowiekowi współpracować z sobą w wielkim planie zbawienia Bóg obdarzył człowieka wielkim przywilejem i znamiennym wyróżnieniem. Kaznodzieja nie może głosić Słowa Bożego nie będąc do tego powołany. Zadanie rozsiewania światła nie spoczywa jedynie na kaznodziei. Każda osoba w momencie, kiedy zostaje przyjęta do zboru, zobowiązuje się do tego, iż będzie przedstawicielem Chrystusa dzięki temu, że będzie żyć zgodnie z wyznawaną przez siebie prawdą. Dla naśladowców Chrystusa ważnym zadaniem jest prowadzić dalej dzieło, które On przy swoim wniebowstąpieniu zlecił im do wykonania. SS1 384.3
Muszą być utrzymywane specjalne instytucje, które służą temu, by Jego dzieło na ziemi mogło być w dalszym ciągu prowadzone. Trzeba wznosić kaplice, zakładać szkoły i wydawnictwa, wyposażając je we wszystko, co umożliwi wykonywanie ważnej pracy w głoszeniu prawdy, aby poselstwo Boże na ostateczny czas mogło dotrzeć do wszystkich części świata. Instytucje te są ustanowione przez Boga i powinny być utrzymywane z dziesięcin i dobrowolnych darów. W miarę postępu dzieła potrzebne będą znaczne środki, pozwalające rozwijać wszystkie jego gałęzie. Kto nawrócił się do prawdy i stał się uczestnikiem łaski Bożej, powinien stać się współpracownikiem Chrystusa, składając Panu dobrowolne dary i ofiary. A gdy w skrytości ducha członkowie zboru pragną, by nie było więcej wezwań o środki, to w gruncie rzeczy wyrażają zadowolenie z tego, że sprawa Boża nie postępuje naprzód. SS1 385.1