Kto przystępuje do pracy kolporterskiej tak, jak powinien, musi być jednocześnie nauczycielem i uczniem. Kiedy podejmuje się uczyć innych, sam musi się również uczyć pracy ewangelisty. Kiedy kolporterzy z pokorą w sercu, pełni zapału do czynu wyjdą w teren swego działania, często będą mieli sposobność wypowiedzenia właściwych słów we właściwym czasie i to duszom, którym zniechęcenie szykuje zgubę. Po dokonaniu tej pracy dla dobra takich nieszczęśliwych będą mogli im powiedzieć: “Byliście bowiem niegdyś ciemnością, a teraz jesteście światłością w Panu”. Efezjan 5,8. A gdy widzą grzeszne postępowanie innych, wolno im rzec: “A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego”. 1 Koryntian 6,11. SS2 392.6
Kto pracuje dla Boga, spotka się także ze zniechęceniem, ale zawsze odnosi się do niego obietnica: “A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata”. Mateusza 28,20. Bóg pozwoli przeżyć najwspanialsze doświadczenia tym, którzy mówią: “Wierzę Twojej obietnicy, nie stracę siły ani odwagi”. SS2 393.1