Dziękujmy Bogu, że nasze szkoły sobotnie wspierają wiele cennych przedsięwzięć. Dzieci i młodzież dają swoje drobniaki, które niczym maleńkie strumyczki zasilają strumień dobroczynności. Nasze dzieci powinniśmy tak wychować, by w ich postępowaniu nie było samolubstwa, z czego niebo się raduje. Już w kwiecie młodości powinny być nauczone, jak służyć Chrystusowi. Niech ćwiczą się w samozaparciu. SS2 400.5
Składając dary nie powinniśmy kierować się impulsem. Bóg dał specjalne wskazówki co do tej sprawy. Wymienił dziesięciny i ofiary jako miarę naszych zobowiązań. Zgodnie z wolą Bożą mamy dawać chętnie i systematycznie. Paweł pisał do zboru w Koryncie: “A co do składki na świętych, to i wy czyńcie tak, jak zarządziłem w zborach Galacji. Pierwszego dnia w tygodniu niech każdy z was odkłada u siebie i przechowuje to, co może zaoszczędzić, żeby składki wnoszono nie dopiero wtedy, kiedy ja przyjdę”. 1 Koryntian 16,1.2. Niech więc każdy regularnie i dokładnie analizuje swoje dochody, które otrzymuje dzięki łasce Bożej, i niech odkłada dziesięcinę jako część poświęconą Panu. Te pieniądze w żadnym wypadku nie powinny być wydane na jakikolwiek inny cel, są przeznaczone wyłącznie na utrzymanie kaznodziejów ewangelii. Po odłożeniu dziesięciny, przynoście dary i ofiary, bo przecież Bóg wam błogosławił. — Tamże 129.130. SS2 401.1
Zgodnie z Bożym ustaleniem Żydzi przynosili Panu ofiarę z okazji narodzin dziecka. SS2 401.2
W dniu urodzin powinno się dzieciom wytłumaczyć, że mają powód do okazania wdzięczności Bogu za Jego dobroć, która zachowała ich przy życiu przez cały miniony rok. W ten sposób możemy udzielić dzieciom cennych nauk. Jesteśmy dłużni Bogu, dawcy wszystkich dóbr, za wszystkie łaski, za życie, zdrowie, pożywienie i odzież nie mniej niż za nadzieję wiecznego życia. Jest naszym obowiązkiem uznać Jego dary i przynosić naszemu największemu Dobroczyńcy dary wdzięczności. Niebo docenia urodzinowe dary. — Tamże 143. SS2 401.3