Oby każdy, kto zasiada w radzie i bierze udział w posiedzeniach, powiedział sam sobie: “Pracuję na dziś i na wieczność. Jestem wobec Boga odpowiedzialny za pobudki mojego działania”. Niech jego tekstem przewodnim będzie modlitwa psalmisty: “Panie, postaw straż przed ustami moimi, pilnuj drzwi warg moich! Nie dopuść, aby serce moje skłaniało się do złego”. Psalmów 141,3.4. SS3 140.1
W obradach poświęconych szerzeniu dzieła nie wolno, aby nad zebranymi panowała i decydowała za wszystkich jedna osoba. Proponowane sposoby i plany muszą być starannie rozważone, ażeby wszyscy bracia mogli przemyśleć ich dobre oraz złe strony i potem zdecydowali, co należy czynić i jak postąpić. Omawiając tereny, na które obowiązek zdaje się nas powoływać, dobrze jest liczyć się z trudnościami, jakie mogą nas tam spotkać. SS3 140.2
Tak dalece, jak to jest możliwe, komitety powinny powiadomić wiernych o swoich planach, żeby mogli oni wspierać ich wysiłki. Wielu członków Kościoła jest przezornych i roztropnych, wielu posiada doskonałe przymioty umysłu. Powinno się obudzić ich zainteresowanie rozwojem dzieła i je utrzymać. Wielu może głęboko wniknąć w dzieło Boże i poszukiwać mądrości z wysoka, by szerzyć królestwo Chrystusa i ratować dusze ginące z braku słowa żywota. Mężczyźni i kobiety szczerego umysłu zasilą szeregi tych, o których powiedziano: “Nie wy mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was, abyście szli i owoc wydawali”. Jana 15,16. SS3 140.3
*****
Powinniście na każdą naradę zapraszać Pana. Świadomi Jego obecności na zgromadzeniach, będziecie sumiennie, w duchu modlitwy rozważać wszystkie kwestie. Każde bezzasadne wystąpienie nie znajdzie posłuchu i wszystkie nasze poczynania, zarówno w drobnych, jak i w wielkich sprawach, będzie cechować szczerość. Szukajcie najpierw rady u Boga, ponieważ jest to rzecz niezbędna, byście się mogli należycie wspólnie naradzać. SS3 140.4
Potrzebna jest wam czujność, abyście w gorączkowym trybie życia nie zaniedbali modlitwy i to wtedy, gdy najbardziej potrzebujecie siły, którą jedynie ona zapewnia. Istnieje niebezpieczeństwo, że poświęcenie się ponad miarę interesom usunie z serca pobożność. Wielkim złem jest okradać duszę z siły i niebiańskiej mądrości, których tylko musicie zażądać. Potrzebne jest wam to oświecenie, jakiego tylko jeden Bóg udzielić wam może. Nikt nie jest w stanie prawidłowo załatwić Jego spraw, chyba że posiadł tę mądrość. — Testimonies for the Church V, 560 (1889). SS3 140.5