Posłuszni nakazowi Chrystusa [uczniowie] oczekiwali w Jerozolimie na przyrzeczone przez Ojca wylanie Ducha Świętego. Nie czekali jednak bezczynnie, ale, jak podano w sprawozdaniu, “byli zawsze w świątyni, chwaląc Boga”... Łukasza 24,53. WCK 125.1
Oczekując spełnienia się obietnicy, uczniowie w prawdziwej pokorze serc, ze szczerą skruchą wyznawali swój brak wiary... Z głębokim przejęciem modlili się, aby ich przygotować, by mogli występować przed ludźmi, prosili o danie im możliwości mówienia przy codziennych zajęciach o tym, co przyprowadzałoby grzeszników do Zbawiciela. Odrzucili wszelkie rozbieżności, wszelkie dążenia do zdobycia przewagi nad pozostałymi i trwali w serdecznej, chrześcijańskiej jedności. — Działalność apostołów 23-24 (1911). WCK 125.2
Dopiero wtedy, gdy uczniowie doszli do doskonałej jedności, gdy już nie miały miejsca spory o najwyższe miejsce, Duch został na nich wylany. — Testimonies for the Church VIII, 20 (1904). WCK 125.3
Wylanie Ducha za dni apostołów było początkiem deszczu porannego, który wydał wspaniałe owoce. Duch Święty pozostanie w prawdziwym Kościele aż do czasu końca. — Działalność apostołów 34 (1911). WCK 125.4
Pod wpływem Ducha Świętego słowa skruchy i wyznań zmieszały się z pieśniami uwielbienia za przebaczone grzechy... Codziennie nawracały się tysiące... Duch Święty... uzdolnił ich do mówienia płynnie językami, których dotychczas nie znali. Uczynił dla nich coś, czego by nie dokonali w ciągu całego swego życia... — Działalność apostołów 24.25 (1911). WCK 125.5
Ich serca pełne były życzliwości tak głębokiej i wszechogarniającej, że nagliły do pójścia aż na krańce ziemi, by świadczyć o mocy Chrystusa. — Działalność apostołów 29 (1911). WCK 125.6
Jaki był wynik wylania Ducha w dniu Pięćdziesiątnicy? Oto radosna wieść o zmartwychwstałym Zbawicielu zaniesiona została do najodleglejszych krain świata... Nowo nawróceni przybywali do Kościoła ze wszystkich stron. Odstępcy nawracali się ponownie... Dążeniem wierzących było posiąść charakter Jezusa i pracować, aby rozszerzyć Jego królestwo. — Działalność apostołów 30 (1911). WCK 125.7
Wylanie Ducha w czasach apostolskich było “wczesnym deszczem”, a jego rezultaty były wspaniałe. Późny deszcz będzie jednak jeszcze obfitszy. — Testimonies for the Church VIII, 21 (1904). WCK 126.1
W dniach poprzedzających zakończenie żniwa na ziemi, obiecane jest zesłanie szczególnej duchowej łaski, która ma przygotować Kościół na przyjście Syna Człowieczego. To powtórne wylanie Ducha jest jak deszcz wieczorny. — Działalność apostołów 34 (1911). WCK 126.2
Nim Pan przyjdzie po raz wtóry na ziemię, by sądzić ludzi, wśród Jego wiernych nastąpi powrót do pierwotnej pobożności, jaka istniała jedynie w czasach apostolskich. Duch Święty i moc Boża zostaną wylane na Jego dzieci. — Wielki bój 375 (1911). WCK 126.3
Praca będzie podobna do pracy wykonanej w dniu Pięćdziesiątnicy. Tak jak wylanie Ducha Świętego na początku głoszenia Ewangelii było “deszczem porannym”, który miał pobudzić do wzrostu zasiane, kosztowne ziarno prawdy, tak “deszcz wieczorny” będzie wylany przy końcu czasu, aby żniwo dojrzało. — Wielki bój 495 (1911). WCK 126.4
W tym czasie zostanie zesłany “późny deszcz”, ochłoda od oblicza Pańskiego, by nadać moc głośnemu wołaniu trzeciego anioła i przygotować świętych, by ostali się w czasie wylania siedmiu plag ostatecznych. — Early Writings 86 (1854). WCK 126.5
Słyszałam jak ci, którzy odziani byli w zbroje, głosili prawdę z wielką mocą. Przynosiło to rezultaty... Zapytałam, co spowodowało tę wielką zmianę. Anioł odpowiedział: “To jest późny deszcz, ochłoda od oblicza Pańskiego, głośne wołanie trzeciego anioła”. — Early Writings 271 (1858). WCK 126.6