Będą tylko dwie klasy ludzi. Każda będzie wyraźnie opieczętowana, albo pieczęcią żywego Boga, albo piętnem bestii i jej obrazu. — The Review and Herald, 30 styczeń 1900. WCK 145.1
Cały chrześcijański świat będzie zaangażowany w wielki konflikt między wiarą i niewiarą. Każdy będzie musiał stanąć po jednej z dwóch stron. Niektórzy pozornie mogą stać z boku i nie opowiadać się po żadnej stronie. Będzie się wydawać, że nie są przeciwni prawdzie, ale ze strachu przed utratą majątku i zniewagami nie staną odważnie po stronie Chrystusa. Wszyscy ci ludzie zostaną zaliczeni do Jego wrogów. — The Review and Herald, 7 luty 1893. WCK 145.2
W miarę jak zbliżamy się do końca czasu podział między dziećmi światłości i dziećmi ciemności będzie coraz wyraźniejszy, a różnica coraz większa. To, co ją czyni, nazwał Chrystus “narodzeniem na nowo” — zrodzeniem na nowo w Chrystusie, śmiercią dla świata i życiem dla Boga. To tutaj znajdują się mury podziału, które oddzielają to, co niebiańskie, od tego, co ziemskie i czynią różnicę między tymi, którzy należą do świata a tymi, którzy zostali z niego wybrani i są cenni w oczach Boga. — Special Testimony to the Battle Creek Church 3 (1882). WCK 145.3
Członkowie jednej rodziny staną po przeciwnych stronach. Pieczęć zostanie położona na sprawiedliwych. “Będą moją własnością — mówi Pan Zastępów — w dniu, który Ja przygotowuję, i oszczędzę ich, jak ktoś oszczędza swojego syna, który mu służy” [Malachiasza 3,17]. Ci, którzy byli posłuszni Bożym przykazaniom, przyłączą się do świętych w światłości. Wejdą bramami do miasta i będą mieli prawo do drzewa żywota. WCK 145.4
“Jedni będą wzięci”. Ich imiona pozostaną w księdze życia, choćby ci, którzy obok nich żyli mieli znak wiecznego oddzielenia od Boga. — Testimonies to Ministers and Gospel Workers 234.235 (1895). WCK 146.1
Wielu z tych, którzy nie otrzymali przywilejów, jakie stały się naszym udziałem, wejdzie do nieba przed tymi, co mieli wielkie światło, ale w nim nie chodzili. Wielu żyje zgodnie ze światłem, jakie posiadają, i stosownie do tego światła będą sądzeni. — Letter 36, 1895. WCK 146.2
Wszyscy muszą czekać aż nadejdzie wyznaczony czas, dopóki poselstwo nie dotrze do wszystkich części świata i dostateczna ilość światła i dowodów nie zostanie przekazana każdej duszy. Niektórzy mają mniej światła niż inni, ale każdy będzie sądzony według tego światła, jakie otrzymał. — Manuscript 77, 1899. WCK 146.3
Otrzymaliśmy wielkie światło w kwestii prawa Bożego. To prawo jest normą postępowania. Człowiek ma dostosować się do niego, bowiem według niego będzie sądzony w wielkim dniu ostatecznym. W tym dniu ludzie otrzymają zapłatę stosowną do światła, jakie zostało im dane. — The Review and Herald, 1 styczeń 1901. WCK 146.4
Ci, którzy otrzymali wielkie światło i zlekceważyli je, są w gorszej sytuacji niż ci, którym nie dano tak wiele. Ludzie ci często wywyższają siebie, a nie Pana. Kara, jaka zostanie wymierzona ludziom, będzie w każdym przypadku proporcjonalna do niesławy, jaką przynieśli Bogu. — Manuscript Releases VIII, 168 (1901). WCK 146.5
Każdy otrzyma dostateczne światło, aby mógł podjąć świadomą decyzję. — Wielki bój 490 (1911). WCK 146.6
Nikt nie zostanie potępiony za to, że nie żył zgodnie ze światłem i wiedzą, których nigdy nie miał okazji zdobyć. Jednak wielu ludzi odrzuca prawdę, która jest im przedstawiana przez posłańców Chrystusa, ponieważ chcą dostosować się do wymagań świata, a wtedy prawda, która dotarła do ich umysłów, to światło oświecające duszę, potępi ich na sądzie. — S.D.A. Bible Commentary V, 1145 (1884). WCK 146.7
Ci, którzy mają okazję słuchać prawdy, a jednak nie przywiązują wagi do słuchania i zrozumienia jej, myśląc, że nie będą odpowiedzialni za to, czego nie słyszeli, zostaną uznani za winnych przed Bogiem tak samo, jakby ją usłyszeli i odrzucili. Nie będzie usprawiedliwienia dla tych, którzy świadomie wybrali błąd, choć mogli zrozumieć, co jest prawdą. Przez swe cierpienie i śmierć Jezus zapłacił za wszystkie grzechy popełnione w niewiedzy, ale nie ma odpuszczenia dla celowego trwania w duchowej ślepocie. WCK 147.1
Nie będziemy odpowiadać za światło, które nie dotarło do naszych umysłów, ale za to, któremu się przeciwstawiliśmy i odrzuciliśmy. Człowiek nie może przyjąć prawdy, jeśli nigdy mu jej nie zwiastowano, dlatego też nie może zostać potępiony za odrzucenie światła, którego nigdy nie otrzymał. — S.D.A. Bible Commentary V, 1145 (1893). WCK 147.2
Wyrok w dniu ostatecznym będzie uzależniony od naszej praktycznej dobroczynności. Chrystus tak przyjmuje każdy dobroczynny czyn jakby był dokonany specjalnie dla Niego. — Testimonies to Ministers and Gospel Workers 399 (1896). WCK 147.3
Kiedy narody staną przed Jego obliczem, ludzie zostaną podzieleni na dwie kategorie, a ich wieczny los będzie zależał od tego, czy pełnili swą służbę dla Niego, czy ją zaniedbywali wtedy, gdy przychodził do nich w osobach ludzi cierpiących i ubogich... WCK 147.4
Wśród pogan jest wielu takich, którzy czczą Boga zupełnie nieświadomie. Chociaż nie znają pisanego prawa Bożego, słyszeli Jego głos, przemawiający przez przyrodę i czynili to, czego wymaga zakon. Ich czyny świadczą o tym, że kierował nimi Duch Święty, który poruszał ich serca, i zostali uznani za dzieci Boga. WCK 147.5
Jakże zdumiony i uradowany będzie ten, który był poniżany wśród wiernych i pogan, gdy usłyszy z ust Zbawiciela: “Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnie uczyniliście”. Jakiegoż szczęścia dozna serce Tego, który jest nieskończoną miłością, gdy ujrzy, jak Jego naśladowcy ze zdziwieniem i radością przyjmują Jego słowa aprobaty. — Życie Jezusa 502.503 (1898). WCK 147.6
W dniu sądu niektórzy podadzą ten czy inny dobry czyn jako powód, dla którego zasługują na szczególne względy. Powiedzą: “Dawałem młodym ludziom pracę. Ofiarowywałem pieniądze na budowę szpitali. Niosłem pomoc wdowom i zabierałem bezdomnych do mojego domu”. Tak, ale twoje motywy były tak skażone egoizmem, że czyny te w oczach Pana były nie do przyjęcia. We wszystkim, co czyniłeś, widziałeś tylko siebie. — Manuscript 53, 1906. WCK 148.1
Ludzkie czyny oceniane są według motywów, jakimi się kierowali. W zależności od nich czyny klasyfikuje się jako haniebne, bądź mające najwyższe cechy moralne. — Życie Jezusa 481 (1898). WCK 148.2
Gdy tylko na czołach ludu Bożego zostanie położona pieczęć — nie jest to pieczęć czy znak widzialny, ale utwierdzenie w prawdzie, zarówno intelektualne, jak i duchowe, tak że będą już trwać nieporuszeni — gdy tylko lud Boży zostanie zapieczętowany i przygotowany na przesiew, przesiew nastąpi. Tak naprawdę, to już się zaczął. — S.D.A. Bible Commentary IV, 1161 (1902). WCK 148.3
Pieczęć Boża jest umieszczana na czołach tych, którzy z pełną świadomością zachowują sabat Pański.*Stwierdzenie to i temu podobne powinny być rozumiane w świetle wcześniej cytowanego fragmentu, wskazującego, że Bóg sądzi ludzi jedynie na podstawie wiedzy, którą posiedli albo mogli posiąść. — S.D.A. Bible Commentary VII, 980 (1897). WCK 148.4
Prawdziwe zachowywanie sabatu jest znakiem lojalności wobec Boga. — S.D.A. Bible Commentary VII, 981 (1899). WCK 148.5
Jedynie czwarte z dziesięciu przykazań zawiera pieczęć wielkiego Prawodawcy, Stwórcy nieba i ziemi. — Testimonies for the Church VI, 350 (1900). WCK 148.6
Uszanowanie Bożej pamiątki, przestrzeganie sabatu ustanowionego w Edenie, siódmego dnia tygodnia, jest testem lojalności wobec Boga. — Letter 94, 1900. WCK 148.7
Wszystkie dzieci Boże otrzymają znak, podobnie jak umieszczano znak na drzwiach wszystkich domostw Hebrajczyków, by zachować lud przed klęską. Bóg oświadczył: “Nadałem im również moje sabaty, aby były znakami między mną a nimi, aby wiedzieli, że Ja, Pan, jestem tym, który ich uświęca” [Ezechiela 20,12]. — S.D.A. Bible Commentary VII, 969 (1900). WCK 148.8
Pieczęć Boga żywego zostanie położona na tych, których charakter podobny jest do charakteru Chrystusa. — S.D.A. Bible Commentary VII, 970 (1895). WCK 149.1
Ci, którzy przyjmą pieczęć żywego Boga i zostaną ochronieni w czasie ucisku, muszą być w pełni podobni do Jezusa. — Early Writings 71 (1851). WCK 149.2
Pieczęć Boża nigdy nie zostanie położona na czole człowieka, w którym pozostała jakakolwiek nieczystość. Nigdy nie otrzyma jej zarozumiały, miłujący świat człowiek. Nigdy nie zostanie położona na czole człowieka o fałszywym języku i zdradliwym sercu. Wszyscy, którzy przyjmą tę pieczęć, muszą być bez skazy przed Bogiem — muszą to być kandydaci do nieba. — Testimonies for the Church V, 216 (1882). WCK 149.3
Miłość wyraża się w posłuszeństwie, a doskonała miłość usuwa lęk. Ci, którzy kochają Boga, mają pieczęć Boga na swoich czołach i wykonują dzieła Boże. — Sons and Daughters of God 51 (1894). WCK 149.4
Ci, którzy zwyciężą świat, ciało i szatana, zostaną łaskawie obdarzeni pieczęcią Boga żywego. — Testimonies to Ministers and Gospel Workers 445 (ok. 1886). WCK 149.5
Czy staramy się, z całej danej nam przez Boga mocy, dojść do męskiej doskonałości w Chrystusie? Czy dążymy do osiągnięcia Jego pełni, pnąc się ciągle w górę i osiągając doskonałość Jego charakteru? Gdy słudzy Boży dojdą do takiego momentu, zostaną zapieczętowani na czołach. Anioł, który pisze sprawozdania, oświadczy: “Dokonało się”. Będą doskonali w Tym, do którego należą, ponieważ ich stworzył i odkupił. — Selected Messages III, 427 (1899). WCK 149.6
Widziałam, że test odnośnie sabatu nie mógł być przeprowadzony dopóty, dopóki nie zakończyła się pośredniczą służba Jezusa w miejscu świętym i nie przeszedł za drugą zasłonę; dlatego chrześcijanie, którzy zasnęli, zanim otwarte zostały drzwi do miejsca najświętszego, gdy umilkł krzyk o północy, w siódmym miesiącu, w 1844 roku, i którzy nie zachowywali prawdziwego sabatu, teraz spoczywają w nadziei, ponieważ nie mieli światła ani prawdziwego sabatu, które my mamy, odkąd drzwi zostały otwarte. Widziałam, że szatan kusił niektórych z ludu Bożego. Ponieważ tylu dobrych chrześcijan zasnęło, zwyciężając przez wiarę, a jednak nie zachowywało prawdziwego sabatu, ludzie ci wątpili, czy sabat może być dzisiaj dla nas testem... WCK 149.7
Obecnie, w czasie pieczętowania, szatan używa wszelkich środków, by trzymać umysły tych, co należą do ludu Bożego, jak najdalej od obecnej prawdy i sprawić, by chwiali się w wierze. — Early Writings 42.43 (1851). WCK 150.1
Widziałam, że została ona [s. Hastings] zapieczętowana i powstanie, gdy usłyszy głos Boży, oraz znajdzie się wśród stu czterdziestu czterech tysięcy. Widziałam, że nie powinniśmy jej opłakiwać; prześpi spokojnie czas ucisku. — Selected Messages II, 263 (1850). WCK 150.2
Na ziemi żyje wielu ludzi w podeszłym wieku. Widać, że są słabi, co jest naturalnym skutkiem starości. Ufają jednak Bogu, a Bóg ich kocha. Pieczęć Boga jest na nich, i będą wśród tych, o których Pan mówi: “Błogosławieni są odtąd ci, którzy w Panu umierają” — S.D.A. Bible Commentary VII, 982 (1899). WCK 150.3
Niedługo już każdy, kto jest dzieckiem Bożym, otrzyma pieczęć Boga. Oby została ona położona na naszych czołach! Czy znieślibyście myśl, że możecie zostać pominięci, gdy anioł wyruszy, by popieczętować sługi Boga na czołach? — S.D.A. Bible Commentary VII, 969.970 (1889). WCK 150.4
Jeśli ci, którzy uwierzyli w prawdę, nie są w stanie trwać w wierze w tych stosunkowo spokojnych czasach, co ich podtrzyma, gdy nadejdzie wielka próba i wydany zostanie dekret przeciwko tym wszystkim, którzy nie czczą obrazu bestii i nie przyjmują jej piętna na czoło albo na rękę? Ten trudny czas jest już blisko. Lud Boży powinien zbierać siłę i odwagę na czas ucisku, zamiast być słaby i nierozsądny. — Testimonies for the Church IV, 251 (1876). WCK 150.5
Janowi kazano zwrócić uwagę na ludzi, którzy czczą bestię i jej obraz, zachowując pierwszy dzień tygodnia. Zachowywanie tego dnia jest piętnem bestii. — Testimonies to Ministers and Gospel Workers 133 (1898). WCK 150.6
Piętnem bestii bowiem jest papieska niedziela. — Ewangelizacja 158 (1899). WCK 150.7
Gdy próba przyjdzie, wyraźnie będzie widać, czym jest piętno bestii. Jest to święcenie niedzieli. — S.D.A. Bible Commentary VII, 980 (1900). WCK 150.8
Znakiem albo pieczęcią Bożą jest święcenie siódmego dnia tygodnia, sabatu, Pańskiej pamiątki stworzenia... W przeciwieństwie do tego piętnem bestii jest zachowywanie pierwszego dnia tygodnia. — Testimonies for the Church VIII, 117 (1904). WCK 150.9
“On też sprawia, że wszyscy, mali i wielcy... otrzymują znamię na swojej prawej ręce albo na swoim czole”. Objawienie 13,16. Ludzie nie tylko będą się powstrzymywać od pracy w niedzielę, ale w swych umysłach uznają niedzielę za właściwy dzień odpoczynku. — Special Testimony to Battle Creek Church 6.7 (1897). WCK 151.1
Nikt jeszcze nie otrzymał piętna bestii. — Ewangelizacja 158 (1899). WCK 151.2
Zachowywanie niedzieli nie jest jeszcze piętnem bestii, i nie będzie, dopóki nie zostanie wydany dekret, nakazujący ludziom święcenie tego bałwochwalczego dnia odpoczynku. Przyjdzie czas, kiedy dzień ten będzie próbą, ale dzisiaj jeszcze nią nie jest. — S.D.A. Bible Commentary VII, 977 (1899). WCK 151.3
Bóg dał ludziom sobotę jako znak między sobą a nimi i jako sprawdzian ludzkiego posłuszeństwa. Ci, którzy, otrzymawszy światło dotyczące zakonu Bożego, nadal okazują nieposłuszeństwo temu zakonowi i w czasie wielkiego kryzysu, który ma nastąpić, wywyższą prawa ludzkie ponad zakon Boży, ci ludzie otrzymają piętno bestii. — Ewangelizacja 159 (1900). WCK 151.4
Sobota będzie wielkim sprawdzianem wierności, gdyż dla wielu jest to prawda, budząca kontrowersje. Gdy ludzie zostaną poddani ostatecznej i decydującej próbie, stosunek do soboty dokona podziału między tymi, którzy prawdziwie służą Bogu, a tymi, którzy tego nie czynią. WCK 151.5
Święcenie fałszywego dnia odpoczynku, zgodnie z przepisami, ustanowionymi przez Kościół, lecz wbrew czwartemu przykazaniu Dekalogu, będzie znakiem wierności wobec mocy wrogo ustosunkowanej do Boga, zaś zachowywanie prawdziwego sabatu, oznaka posłuszeństwa wobec prawa Bożego, dowodem wierności Stwórcy. W czasie, gdy jedna grupa, akceptując znak uległości wobec ziemskich mocy, otrzyma znamię zwierzęcia, druga, wybierając znak wierności wobec autorytetu Boga, przyjmie pieczęć swego Stwórcy. — Wielki bój 490.491 (1911). WCK 151.6
Nikt nie zostanie potępiony dopóty, dopóki nie otrzyma światła i nie pozna obowiązku, wypływającego z czwartego przykazania. Jednak z chwilą, gdy dekret, nakazujący święcenie fałszywej soboty, zostanie wydany i gdy głośny okrzyk trzeciego anioła ostrzeże ludzi co do oddawania czci bestii i jej obrazowi, wówczas wyraźnie zostanie wytyczona linia podziału pomiędzy fałszem a prawdą i wtedy ci, którzy wciąż będą trwać w przestępstwie, otrzymają piętno bestii. — Ewangelizacja 159 (1899). WCK 152.1
Gdy święcenie niedzieli będzie wymuszone prawem, a ludzie zostaną poinformowani o obowiązku zachowywania prawdziwego dnia odpoczynku, wtedy wszyscy, którzy przestąpią przykazanie Boże, przestrzegając przepisy wydane przez Rzym, oddadzą tym samym cześć papiestwu, miłując je bardziej niż Boga. Oddadzą hołd Rzymowi i mocy, egzekwującej zarządzenia Rzymu. Pokłonią się zwierzęciu i jego posągowi. WCK 152.2
Gdy ludzie odrzucą sobotę, którą Bóg ustanowił jako znak swego autorytetu i zamiast niej oddadzą cześć temu, co Rzym wybrał jako symbol swojego zwierzchnictwa, wtedy przyjmą znak posłuszeństwa wobec niego — “znamię zwierzęcia”. Gdy nadejdzie czas, kiedy trzeba będzie dokonać wyboru między przykazaniami Bożymi a ludzkimi, wtedy ci, którzy będą przestępować prawo Boże, przyjmą “znamię zwierzęcia”. — Wielki bój 363.364 (1911). WCK 152.3