“To jest wasza pora i moc ciemności”. Łukasza 22,53. CBL 169.1
Kiedy Syn Boży klęczał w modlitwie w ogrodzie Getsemane, przeżywał mękę duchową tak wielką, iż Jego pot mieszał się z krwią. Wtedy to otoczyła go przerażająca duchowa ciemność. Grzechy świata zostały złożone na Niego. Cierpiał w miejsce człowieka jak przestępca prawa Bożego. Był to czas największej pokusy. Boskie światło wydawało się znikać z Jego pola widzenia, pozostawiając Go samego w rękach mocy ciemności. W męce ducha przylgnął do chłodnej ziemi. Odczuł w pełni gniew Ojca. Odjął kielich cierpienia od ust człowieka i sam go wypił, a zamiast tego oddał człowiekowi kielich błogosławieństwa. Gniew, który spadłby na człowieka, spadał teraz na Chrystusa. W tamtej chwili tajemniczy kielich drżał w Jego rękach. CBL 169.2
Jezus często udawał się do Getsemane z uczniami na rozmyślanie i modlitwę. (...) Nigdy wcześniej Zbawiciel nie udawał się na to miejsce z sercem tak przepełnionym smutkiem. Nie fizycznego cierpienia obawiał się Syn Boży. (...) Grzechy upadłego świata przytłaczały Go. Odczucie gniewu Ojca, skutku grzechu, rozdzierało Jego serce tak dotkliwym cierpieniem i sprawiało, że Jego pot stał się jak krew. (...) CBL 169.3
Mamy jedynie mgliste pojęcie o niewysłowionej męce umiłowanego Syna Bożego w Getsemane, kiedy odczuł On oddzielenie od Ojca wskutek wzięcia na siebie grzechu człowieka. Stał się On grzechem za upadłą ludzkość. Chwila, w której odczuł utratę miłości Ojca przytłoczyła Go tak wielkim cierpieniem, iż powiedział: “Smętna jest dusza moja aż do śmierci; pozostańcie tu i czuwajcie ze mną” (...). Mateusza 26,38. CBL 169.4
Syn Boży słabł, wręcz konał. Ojciec posłał anioła stojącego przy Jego tronie, by wzmocnił Cierpiącego i dodał mu siły, aby przeszedł do końca krwawą ścieżkę. Gdyby śmiertelnicy mogli ujrzeć wyraz zdumienia i bezgranicznego smutku na twarzach anielskich zastępów, kiedy mieszkańcy niebios w milczeniu patrzyli na cierpienie Ojca odbierającego Jego światło, miłość i chwałę umiłowanemu Synowi, wówczas lepiej zrozumieliby, jak obrzydliwy jest grzech w oczach Bożych. — Testimonies for the Church II, 203-207 [Świadectwa dla zboru II, 203-207]. CBL 169.5