“Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo”. Objawienie 5,12. CBL 185.1
Nie jesteśmy warci miłości Bożej. Chrystus zawsze podnosi nas z upadku, jeśli z całym oddaniem zwrócimy się do Niego. — Nauki z Góry Błogosławienia . CBL 185.2
Chrystus z upodobaniem bierze pozornie beznadziejny materiał — tych, których szatan poniżył i którymi się posługiwał — i czyni ich poddanymi swojej łaski. Cieszy się, wyzwalając ich z cierpienia i od gniewu, który ma spaść na nieposłusznych. — Testimonies for the Church VI, 308-309 [Świadectwa dla zboru VI, 308-309]. CBL 185.3
Jeśli wrogowi uda się sprawić, że podupadający na duchu stracą z oczu Jezusa i zaczną patrzeć na siebie, rozmyślając o swojej niegodności, zamiast o wartości Jezusa, Jego miłości, Jego zasług i Jego wielkiego miłosierdzia, wówczas odbierze im tarczę wiary i dopnie swego celu — zostaną oni wystawieni na jego zaciekłe pokusy. Tak więc słabi powinni patrzeć na Jezusa i wierzyć w Niego, wzmacniając w ten sposób swoją wiarę. — Early Writings 73 [Doświadczenia i Widzenia oraz Dary Ducha 59]. CBL 185.4
Syn Boży dał wszystko — życie, miłość i cierpienie dla naszego odkupienia. Czy to możliwe, abyśmy, niegodni tak wielkiej miłości, odmówili Jemu naszych serc? Przecież w każdej chwili naszego życia jesteśmy uczestnikami błogosławieństw Jego łaski. Dlatego też nie potrafimy pojąć głębi nieświadomości i nędzy, z której zostaliśmy wyratowani. — Droga do Chrystusa 54-55. CBL 185.5
Wielu popełnia poważny błąd w swoim życiu religijnym, skupiając uwagę na swoich uczuciach i na ich podstawie osądzając swój rozwój czy regres. Uczucia nie są bezpiecznym kryterium. Nie mamy patrzeć w siebie w poszukiwaniu dowodów naszej akceptacji u Boga. W samych sobie nie znajdziemy nic prócz tego, co będzie nas zniechęcać. Naszą jedyną nadzieją jest patrzenie “na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary”. Hebrajczyków 12,2. W Nim jest wszystko, co inspiruje nadzieją, wiarą i odwagą. On jest naszą sprawiedliwością, pocieszeniem i radością. (...) CBL 185.6
Poczucie naszych słabości i niegodności powinno nas prowadzić do serdecznej pokory i przyjęcia pojednawczej ofiary Chrystusa. Polegając na Jego zasługach, znajdziemy ukojenie, pokój i radość. On zbawia na zawsze tych, którzy przez Niego przychodzą do Boga. — Testimonies for the Church V, 199-200 [Świadectwa dla zboru V, 199-200]. CBL 185.7