“Powiedz synom izraelskim, aby ruszyli”. 2 Mojżeszowa 14,15. CBL 38.1
Dzieje Izraelitów zostały spisane dla pouczenia i rady wszystkich chrześcijan. Kiedy Izraelici znajdowali się w niebezpieczeństwach i trudnościach, a ich droga wydawała się zagrodzona, wówczas wiara ich opuszczała, a oni szemrali przeciwko przywódcy, którego Bóg im wyznaczył. (...) Boski rozkaz brzmiał: “Wyruszajcie”. Nie mieli czekać, aż droga zostanie im ukazana i pojmą cały plan wyzwolenia. Boże dzieło rozwija się stopniowo, a Pan ukazuje swojemu ludowi drogę w odpowiednim czasie. (...) CBL 38.2
Są chwile, kiedy chrześcijanie znajdują się w niebezpieczeństwie, a pełnienie obowiązków wydaje się ponad ich siły. Wyobraźnia podsuwa im obraz klęski, niewoli i śmierci. Jednak głos Boży wyraźnie mówi ponad zniechęceniem: “Wyruszajcie”. Powinniśmy usłuchać tego rozkazu, bez względu na rezultaty, choć nasze oczy nie potrafią przeniknąć ciemności i czujemy zimne fale pod stopami. (...) CBL 38.3
Ci, którzy myślą, że nie są w stanie podporządkować się woli Bożej i wierzyć w Boże obietnice, póki wszystko nie zostanie im wyjaśnione, nigdy nie podporządkują się Bogu. Wiara nie opiera się na wiedzy, ale “jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy”. Hebrajczyków 11,1. Posłuszeństwo przykazaniom Bożym jest jedyną drogą do tego, by podobać się Bogu. “Wyruszajcie” — oto hasło chrześcijan. — Testimonies for the Church IV, 25-28 [Świadectwa dla zboru IV, 25-28]. CBL 38.4
Bożym zamiarem w stosunku do nas jest stały rozwój wiedzy i charakteru. Jego prawo jest echem Jego głosu udzielającego wszystkim zaproszenia: “Wstąp wyżej. Bądź święty i wzrastaj w świętości”. Każdego dnia możemy czynić postępy w doskonaleniu chrześcijańskiego charakteru. — Słudzy ewangelii 183-184. CBL 38.5
Pokładając ufność w Bogu, mamy stale iść naprzód, czyniąc Jego dzieło w sposób wolny od egoizmu, w pokornej zależności od Niego, powierzając Jego opatrzności siebie i wszelkie troski teraźniejsze i przyszłe, trwając w ufności do końca, pamiętając, że otrzymujemy błogosławieństwa niebios nie ze względu na naszą wartość, ale na wartość Chrystusa i dlatego, że zostaliśmy zaakceptowani w Nim z łaski przez wiarę. — Testimonies for the Church VII, 108 [Świadectwa dla zboru VII, 108]. CBL 38.6