“Widziałem Pana siedzącego na tronie wysokim i wyniosłym, a kraj jego szaty wypełniał świątynię”. Izajasza 6,1. CBL 72.1
Kiedy Bóg miał zamiar posłać Izajasza z poselstwem do swego ludu, najpierw pozwolił prorokowi w wizji zajrzeć do miejsca najświętszego w świątyni. Nagle brama i wewnętrzna zasłona świątyni stanęły otworem czy też zostały usunięte i oczom zdumionego Izajasza ukazało się miejsce najświętsze, gdzie nawet prorokom nie wolno było zaglądać ani wchodzić. W wizji zobaczył Jahwe siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, podczas gdy kraj Jego szaty wypełniał świątynię. Wokół tronu stali serafinowie jako strażnicy wielkiego Króla, a ich oblicza odzwierciedlały chwałę, w obecności której się znajdowali. Kiedy ich pieśni pochwalne rozbrzmiały uwielbieniem, filary bramy zadrżały, jakby pod wpływem trzęsienia ziemi. Ustami nieskalanymi przez grzech aniołowie wyrazili chwałę Bogu: “Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów! Pełna jest wszystka ziemia chwały jego”. Izajasza 6,3. CBL 72.2
Serafinowie wokoło tronu byli tak pełni czci i bojaźni, kiedy stali w obecności chwały Bożej, iż nawet przez chwilę nie patrzyli z podziwem na samych siebie. Ich chwała i uwielbienie były przeznaczone wyłącznie dla Pana Zastępów. Kiedy spoglądali w przyszłość, gdy cała ziemia zostanie napełniona Jego chwałą, pieśń zwycięstwa rozbrzmiewała raz po raz w przepięknym, melodyjnym śpiewie: “Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów!” Uwielbianie Boga dawało im pełnię zadowolenia, pozostawanie w Jego obecności i Jego uśmiech wyrażający aprobatę były tym wszystkim, czego pragnęli. — Słudzy ewangelii 16-17. CBL 72.3
Świat, który szatan zagarnął podstępem i w którym szerzył swoją okrutną tyranię, Syn Boży otoczył swoją miłością i przez swoją ofiarę połączył z tronem Jahwe. Cherubinowie i serafinowie oraz niezliczone zastępy mieszkańców nieupadłych światów wznieśli pieśni chwały dla Boga i Baranka na cześć zwycięstwa. Cieszyli się, że droga zbawienia została otwarta dla upadłej ludzkości i że ziemia została odkupiona z przekleństwa grzechu. O ileż bardziej powinni radować się ci, którzy są przedmiotem tej zdumiewającej miłości! Jakże więc możemy wątpić i czuć się niepewnie, jakbyśmy byli sierotami? — Nauki z Góry Błogosławienia 104. CBL 72.4