“Ty wydałeś wyrok i sąd korzystny dla mnie, zasiadłeś na tronie sędziego sprawiedliwego”. Psalmów 9,5. CBL 78.1
Nie rozumiemy wielkości i majestatu Boga ani nie pamiętamy o wielkim dystansie, jaki dzieli Stwórcę od stworzeń. Ten, który zasiada w niebiosach, dzierżąc berło wszechświata, nie sądzi według naszych ograniczonych standardów, ani nie ocenia według naszych wyliczeń. Jesteśmy w błędzie, jeśli przypuszczamy, że to, co jest wielkie dla nas, musi być wielkie dla Boga, a to, co jest małe dla nas, musi być małe dla Niego. (...) CBL 78.2
Żaden grzech nie jest mały w oczach Bożych. Grzechy, które człowiek jest skłonny uważać za małe, mogą być przez Boga uważane za wielkie zbrodnie. Pijakiem się pogardza i mówi się, że jego grzech wyklucza go z nieba, podczas gdy pycha, egoizm i chciwość uchodzą bez nagany. Jednak to właśnie te grzechy są szczególnie obraźliwe dla Boga. (...) Potrzebujemy wyraźnego rozumienia, byśmy mogli mierzyć grzech według standardów Pańskich. — Testimonies for the Church V, 337 [Świadectwa dla zboru V, 337]. CBL 78.3
Teraz, kiedy trwa czas próby, nikt nie powinien ferować wyroków nad innymi i uważać siebie za wzorzec. Chrystus jest naszym wzorcem — Jego naśladujmy, wstępując w Jego ślady. Możecie wyznawać wiarę we wszystkie punkty teraźniejszej prawdy, ale jeśli nie będziecie ich praktykowali, na nic się wam nie zdadzą. Nie wolno nam potępiać innych — nie do nas należy to dzieło. Powinniśmy raczej miłować bliźnich i modlić się za nich. Kiedy widzimy, że ktoś zbłądził z drogi prawdy, powinniśmy płakać nad nim, jak Chrystus płakał nad mieszkańcami Jerozolimy. Zobaczmy, co nasz niebiański Ojciec mówi w swoim Słowie o błądzących: “Jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie takiego w duchu łagodności, bacząc każdy na siebie samego, abyś i ty nie był kuszony”. Galacjan 6,1. (...) CBL 78.4
Jezus troszczy się o każdego człowieka, jakby był on jedyną osobą na świecie. Jako Bóg, działa On z wielką mocą dla naszego dobra, podczas gdy jako nasz starszy Brat współczuje nam we wszystkich naszych niedolach. Majestat niebios nie trzymał się z dala od zdegenerowanej, grzesznej ludzkości. Nasz Najwyższy Kapłan nie jest tak wyniosły, by nie okazać nam współczucia — sam był kuszony we wszystkim podobnie jak my, z tą różnicą, że nigdy nie zgrzeszył. — Testimonies for the Church V, 345-347 [Świadectwa dla zboru V, 345-347]. CBL 78.5