“I mówił: Do czego przyrównamy Królestwo Boże albo jakim podobieństwem je wyrazimy?” Marka 4,30. CBL 14.1
Chrystus zastał królestwa świata pogrążone w zepsuciu. Kiedy szatan został wypędzony z nieba, zatknął swój sztandar buntu na ziemi i starał się wszelkimi sposobami pozyskać ludzi, by przyłączyli się do niego. (...) Jego celem było ustanowienie królestwa rządzonego jego prawami, funkcjonującego w oparciu o jego środki, niezależnie od Boga. Ten plan powiódł się na tyle dobrze, iż kiedy Chrystus przyszedł na świat, by ustanowił swoje królestwo, popatrzył na rządy ludzkie i powiedział: “Do czego przyrównamy Królestwo Boże?” Nic w społeczeństwie nie mogło stanowić odpowiedniego porównania. (...) CBL 14.2
Misja i dzieło Chrystusa były uderzającym przeciwieństwem zła i ucisku, jakie rozpanoszyły się wszędzie. (...) On zaplanował rząd, który nie będzie się posługiwał przemocą, a Jego poddani nie będą uciskani. (...) Przyszedł nie jako surowy tyran, ale jako Syn Człowieczy; nie po to, by pokonać narody żelazną mocą, ale by “zwiastował ubogim dobrą nowinę”, “opatrzył tych, których serca są skruszone”, “pocieszył wszystkich zasmuconych”. Izajasza 61,1-2. Przyszedł jako boski Odnowiciel, przynosząc uciśnionej i zdeptanej ludzkości cenną i obfitą łaskę niebios, iż przez moc Jego sprawiedliwości, upadły i zdegradowany człowiek może się stać uczestnikiem boskiej natury. (...) CBL 14.3
Chrystus uczył, że Jego Kościół jest duchowym królestwem. On sam, “Książę pokoju”, jest głową swojego Kościoła. W Jego osobie ludzkość, zamieszkana przez boskość, była reprezentowana w świecie. Wielkim celem Jego misji było złożenie ofiary za grzechy świata, aby przez przelanie krwi dokonać pojednania za całą ludzkość. Z sercem zawsze poruszonym współczuciem dla naszych słabości, z uchem otwartym na wołanie cierpiącej ludzkości, z ręką gotową ratować zniechęconych i zrozpaczonych, Jezus, nasz Zbawiciel, “chodził, czyniąc dobrze”. Dzieje Apostolskie 10,38. (...) CBL 14.4
Wszyscy, którzy należą do królestwa Chrystusa, będą reprezentować Go w charakterze i usposobieniu. — The Review and Herald, 18 sierpień 1896. CBL 14.5