“Królestwo Boże jest pośród was”. Łukasza 17,21. CBL 16.1
Rządy, pod którymi Jezusowi wypadło żyć, były skorumpowane i oparte na ucisku. Na każdej strony dobiegał płacz z powodu wymuszeń, nietolerancji i straszliwego okrucieństwa. Jednak Zbawiciel nie dążył do wprowadzenia społecznych reform. Nie występował przeciwko narodowym nadużyciom, ani nie potępiał wrogów narodu. Nie wchodził w konflikt z przedstawicielami władzy. Ten, który służy nam za przykład, trzymał się z daleka od spraw ziemskiej administracji. I to nie dlatego, że był obojętny na ludzkie nieszczęścia, ale dlatego, że lekarstwo na nie znajdowało się nie tylko w sferze ludzkiej i zewnętrznej. Skuteczne leczenie musi objąć indywidualnie każdego człowieka i odrodzić jego serce. — Życie Jezusa 363-364. CBL 16.2
Niektórzy faryzeusze przychodzili do Jezusa z pytaniem: “Kiedy przyjdzie Królestwo Boże?” Minęło ponad trzy lata od czasu, kiedy Jan Chrzciciel ogłosił wieść, która jak głos trąby zabrzmiała po całym kraju: “Przybliżyło się Królestwo Niebios”. Mateusza 3,2. Jednakże faryzeusze wciąż jeszcze nie widzieli oznak ustanowienia królestwa Bożego. (...) CBL 16.3
Jezus odpowiedział: “Królestwo Boże nie przychodzi dostrzegalnie, ani nie będą mówić: Oto tutaj jest, albo: Tam; oto bowiem Królestwo Boże jest pośród was”. Królestwo Boże zaczyna się w sercu. Nie trzeba szukać tu i tam przejawów ziemskiej mocy, które oznajmiłyby jego nadejście. — Życie Jezusa 361. CBL 16.4
Dzieło Chrystusa nie tylko świadczyło, że jest On Mesjaszem, lecz wskazywało, w jaki sposób miało być założone Jego królestwo. (...) Królestwo Boże nie objawia się zewnętrznym działaniem mocy, lecz łagodnością Słowa, wewnętrznym działaniem Ducha, zbrataniem duszy z Tym, który jest jej życiem. W naturze ludzkiej, doprowadzonej do doskonałości charakteru Chrystusa, widać wielkie objawienie Jego mocy. (...) CBL 16.5
Kiedy Bóg zesłał Syna swego na świat, obdarzył istoty ludzkie niezniszczalnym bogactwem, w porównaniu z którym skarby nagromadzone przez ludzi od początku świata są niczym. Chrystus przybył na ziemię i stanął przed synami ludzkimi z miłością nagromadzoną od wieczności, i ona jest tym skarbem, który przez łączność z Nim mamy otrzymać, objawić i którym mamy się dzielić. — Śladami Wielkiego Lekarza 21-22. CBL 16.6