“Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie”. Filipian 4,13. CBL 113.1
Pan jest gotowy ukazać najcenniejsze przejawy swojej łaski, by wzmacniać szczerego, pokornego pracownika i dodawać mu odwagi. — Testimonies for the Church VI, 413 [Świadectwa dla zboru VI, 413]. CBL 113.2
Uczniowie Chrystusa świadomi byli swej nieudolności więc w pokorze i z modlitwą łączyli swą słabość z Jego mocą, swoją niewiedzę z Jego mądrością, swoją ułomność z Jego sprawiedliwością i swoje ubóstwo z Jego niewyczerpanym bogactwem. Wzmocnieni i wyposażeni nie ociągali się, by iść naprzód w służbie Mistrza. — Działalność apostołów 36. CBL 113.3
Wszystko, co człowiek ma, otrzymał od Boga, a ten, kto rozwija swoje zdolności dla chwały Bożej, stanie się narzędziem dobra. Nie możemy jednak prowadzić pobożnego życia bez ciągłej modlitwy i spełniania religijnych obowiązków, jak nie możemy mieć fizycznej siły nie spożywając pokarmu. Musimy codziennie zasiadać do stołu Bożego. Musimy przyjmować siłę z żywego Krzewu, abyśmy byli duchowo odżywieni. (...) CBL 113.4
Wzywam was, byście postępowali mając na względzie wyłącznie chwałę Bożą. Polegajcie na mocy Boga, a Jego łaska niechaj będzie waszą siłą. Przez studiowanie Pisma Świętego i gorliwą modlitwę starajcie się posiąść wyraźne zrozumienie swoich obowiązków, a następnie wiernie je wykonujcie. Ważne jest, byście rozwijali wierność w drobnych sprawach, a czyniąc to nabierzecie nawyku uczciwości w większych obowiązkach. (...) Każde zdarzenie w życiu jest okazją do czynienia dobra albo zła. Umysł musi zostać wyszkolony przez codzienne próby, aby pozyskał moc do wytrwania w trudnych sytuacjach. W dniach próby i niebezpieczeństwa będziecie potrzebowali utwierdzenia, by stać mocno po stronie dobra, niezależnie od siły opozycji. — Testimonies for the Church IV, 560-561 [Świadectwa dla zboru IV, 560-561]. CBL 113.5
Jezus niesie nasze ciężary jedynie wtedy, kiedy Mu ufamy. On mówi: “Przyjdźcie do mnie wszyscy zmęczeni i strudzeni. Oddajcie mi swoje ciężary. Zaufajcie mi, że ja uczynię dla was to, czego nie jest w stanie uczynić człowiek”. Ufajmy Mu. Zmartwienie jest ślepe i nie dostrzega przyszłości. Jednak Jezus widzi koniec na początku, a w każdej trudnej sytuacji ma sposób, by przynieść ulgę. Trwając w Chrystusie możemy uczynić wszystko przez Tego, który nas wzmacnia. — Testimonies for the Church VII, 297-298 [Świadectwa dla zboru VII, 297-298]. CBL 113.6