លោកស្រីហ្វីលបានសម្រេចចិត្តនឹងបញ្ជូនកូនរបស់គាត់ទាំង៦នាក់ទៅកាន់សាលាព្រះវិហារទោះជាប្ដីរបស់គាត់បានបោះបង់ចោលគាត់ និងបដិសេធមិនព្រមជួយគាត់ក៏ដោយ។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំពេលណាពេលចូលកង(Registration time) ជិតមកដល់គាត់តែងតែអធិស្ឋានទៅព្រះថាៈ “ឱ! ព្រះអង្គអើយសូមជួយឲ្យកូនទូលបង្គំបានចូលរៀននឹងគេផងចុះ!” ។ រៀងរាល់រដូវក្ដៅគាត់តែងតែខិតខំរកប្រាក់បង់បំណុលចាស់ពីមុន មុនពេលដែលអាចរកលុយសម្រាប់ឆ្នាំក្រោយទៀត។ ជារឿយៗគាត់មិនដឹងថាប្រាក់នោះបានមកពីណាខ្លះទេ ហើយក៏មិនដឹងថាមកពីពេលណាដែរ។ មានពេលខ្លះកូនៗរបស់គាត់ចូលរៀនក្រោយគេ ដោយសារគាត់មិនអាចរកលុយបង់ថ្លៃសាលាបានទាន់ពេល។ បទពិសោធន៍ទាំងនេះបានក្លាយជាមេរៀនដ៏សំខាន់សម្រាប់ SCK 119.1
កូនៗរបស់លោកស្រីហ្វីល ដែលគាត់ចង់ឲ្យគេយល់ប្រាកដថាៈ “ជួនកាលព្រះមិនបានឆ្លើយតបនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើងបានទាន់ចិត្តទេ តែទោះយ៉ាងណាក្ដីក៏មិនឲ្យហួសពេលដែរ”។ សូមអាននៅវគ្គដែលចង្អុលបង្ហាញនូវទំព័រ —១០៩រួចពិចារណាមើលតើព្រះទ្រង់ជួយយើងយ៉ាងណាខ្លះនៅកាលៈទេសៈពិសេសៗ។
— ហេតុដូចម្ដេចបានជាលោកអ្នកគិតថាព្រះរង់ចាំទាល់តែនាទីចុងក្រោយទើបប្រទានពរដល់យើង? SCK 120.1
— តើការដែលអធិស្ឋានចង់ឲ្យព្រះប្រទានព្រះពរតាមចំនង់ចិត្តដែលចង់បាមអ្វីមួយជាក់លាក់នោះហៅថាអ្វី? ហេតុអ្វីបានជាវាមិនគប្បី? SCK 120.2
សូមពិចារណាមើលៈ SCK 120.3
សូមពិភាក្សាមើលជាមួយមិត្តភ័ក្ររបស់លោកអ្នកនៅពេលមួយដែលព្រះទ្រង់ឆ្លើយតបទៅនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានប្រសើរលើសជាងការដែលយើងទទួលសូមនោះ? SCK 120.4
សូមអានថែមទៀតនៅៈ SCK 120.5
— ទំនុកតម្កើង ៨៤:១១ SCK 120.6
— អេសាយ ៥៤:៨.៩ និង SCK 120.7
— យេរេមា ២៩:១១។ SCK 120.8