Pan pokazał mi, że popełniłeś poważny błąd, biorąc, oprócz swojej stałej pensji, te pieniądze, które uzyskałeś za leczenie oczu, uszu i gardła. To było dla ciebie pułapką. Ta praktyka miała na ciebie zwodniczy wpływ. Twoje wielkie pragnienie czynienia rzeczy na pokaz doprowadziło cię do rozrzutności. [...] MPM 128.2
Rzeczą bezpieczną jest postępować jedynie zgodnie z tym, co jest czyste, miłe i godne pochwały. Porównaj Filipian 4,8. Istoty ludzkie są związane najświętszymi zobowiązaniami względem Boga — mają być święte i nieskalane, ponieważ zostały drogo kupione za cenę drogiej krwi Syna Bożego. Wyznaniem wiary przy chrzcie są uroczyście zobowiązane do tego, aby nie czynić niczego, co zniesławi imię chrześcijanina. Przed Ojcem, Synem i Duchem Świętym wyznający swoją wiarę chrześcijanin zobowiązuje się do odrzucenia dumy, pożądliwości i niewiary. Prawdziwy chrześcijanin, starając się wypełnić to zobowiązanie, coraz mniej ufności pokłada w samym sobie. Coraz bardziej polega na Bogu. Jego uwielbienie i miłość względem Zbawiciela wciąż się pogłębiają i jest on żywym świadectwem na rzecz swojego Mistrza. Zdaje sobie sprawę z tego, co to znaczy być dzieckiem Bożym. Ma świadomość tego, że oczyszczająca krew Chrystusa zapewnia mu przebaczenie i uszlachetnienie charakteru. W sferze ducha rośnie jak strzelisty cedr. Codziennie obcuje z Bogiem i może czerpać ze skarbnicy poznania. Posiada głęboką znajomość Pisma Świętego. Utrzymuje społeczność z Ojcem i z Synem i coraz lepiej poznaje wolę Bożą. Napełnia go wciąż pogłębiająca się miłość do Boga i do bliźnich. — Letter 46, 1901. MPM 128.3