Budujcie dla wieczności. Nauki Chrystusa są przed naszymi oczami. Cokolwiek jest do zrobienia, mamy to robić starannie, dokładnie i precyzyjnie. W każdej dziedzinie naszej pracy mamy gospodarować oszczędnie. Niech budowniczowie zbiorą to co pozostało. Niech nic się nie zmarnuje. We wszystkim, co ma być zrobione, zarówno w pracy na roli, jak i w pracy budowlanej, naśladujcie doskonałe drogi Boże. MPM 196.1
Pielęgniarki i lekarze — myślcie o Jezusie. Jakże był On skrupulatny w sprawie resztek jedzenia po nakarmieniu pięciu tysięcy! Przykładem swojej troski uczy nas porządku i oszczędności. Wielkie dzieło odkupienia wciąż leżało mu na sercu. Nauczając i uzdrawiając, wytężał wszystkie siły ciała i umysłu do granic możliwości, a mimo to zauważał najprostsze rzeczy w życiu człowieka i w przyrodzie. Jego najbardziej pouczające lekcje zawierały porównanie Królestwa Bożego do prostych elementów przyrody. Nie przeoczał potrzeb najskromniejszego ze swoich sług. Jego ucho słyszało każde wołanie o pomoc. Był świadomy dotyku cierpiącej kobiety w tłumie. Jego boska natura, połączona z naturą ludzką, była ukształtowana w tak cudowny sposób, że najlżejszy dotyk wiary wywoływał jego reakcję. Kiedy zmartwychwzbudził córkę Jaira, zwrócił się do jej rodziców i przypomniał im, że powinna coś zjeść. MPM 196.2
Drobiazgi mogą urosnąć do rangi wielkich rzeczy w zależności od tego, ile im się poświęca uwagi. Jednego talentu nie należy zawijać w chustkę i nie można go zakopywać w ziemi. Zrób dla Mistrza to co możesz. “Kto jest wierny w najmniejszej sprawie i w wielkiej” (Łukasza 16,10) będzie wierny. Nasz Mistrz wykorzysta każdy poświęcony Mu talent. Twoją wartość określa to, jak wierny jesteś w najmniejszych sprawach. Każdy człowiek w drobiazgach codziennego życia musi nauczyć się budować na czas obecny i dla wieczności. A w końcu przy jego imieniu w księgach nieba zostanie zapisana ta najcenniejsza z pochwał: masz “pełnię w nim”. Kolosan 2,10. — Manuscript 63, 1899. MPM 196.3