Praca idzie na marne, gdy kierujemy ludzi do Boga jako Tego, który leczy nas z chorób, a nie uczymy ich, by porzucili wszelkie niewłaściwe praktyki i zaprzestali dogadzać swoim wypaczonym apetytom. Trzeba ich uczyć, że powinni korzystać z tego, w co zaopatruje ich Bóg. Przejawem braku wiary w Boga jest odrzucanie lekarstw, które mogą zdobyć bez płacenia lekarzowi i niedopuszczanie do wszystkich pomieszczeń w domu danego przez Boga świeżego powietrza i światła słonecznego. Wiara w Bożą moc uzdrowienia niemocy jest martwa, jeśli chory nie wzrasta w danym mu od Boga świetle przez życie zgodnie z właściwymi zasadami. — Manuscript 86, 1897. MPM 248.2