Dr _____ nie zadowolił się powierzchownym wykształceniem, ale wykorzystywał każdą sposobność, aby posiąść gruntowną wiedzę na temat ludzkiego organizmu i najlepszych metod leczenia chorób. Dzięki temu stał się osoba wpływową. Zyskał szacunek lokalnej społeczności jako człowiek charakteryzujący się zdrowym osądem, dobrym wyczuciem i ścisłym rozumowaniem prowadzącym od przyczyny do skutku. Jest niezwykle szanowany ze względu na uprzejmość w sposobie bycia i chrześcijańską prawość. Jednak są też inne osoby, które mogą wywierać właściwy wpływ, być godne zaufania i mieć swój udział w kierowaniu tą instytucją. [...] MPM 47.2
Dwudziestego trzeciego listopada 1879 roku pokazano mi pewne rzeczy w kontekście działania naszych instytucji oraz obowiązki i zagrożenia dotyczące pracy osób, które piastują w nich kierownicze stanowiska. Widziałam,że dr _____ został powołany do tego, aby wykonać szczególne dzieło jako Boże narzędzie, będąc prowadzonym Jego Duchem. Dr _____ ma spełniać zadania wyznaczone przez Boga i nigdy nie powinno mu się wydawać, że należy do siebie samego i że może wykorzystywać swoje zdolności w sposób, który uważa za najbardziej opłacalny dla siebie. Chociaż za cel stawia sobie być dobrym człowiekiem i czynić to co właściwe, to z pewnością będzie popełniał błędy, jeśli wciąż nie będzie uczniem w szkole Chrystusa. Bezpieczny jest tylko wtedy, gdy pokornie chodzi z Bogiem. MPM 47.3
Jego droga najeżona jest niebezpieczeństwami. Jeśli przejdzie ją zwycięsko, to istotnie w Mieście Bożym będzie mógł zaśpiewać pieśń triumfu. Dr _____ posiada pewne silne cechy charakteru, które będą musiały być stale tłumione. Jeśli zostaną poddane kontroli Ducha Bożego, będą błogosławieństwem; jeśli nie — okażą się przekleństwem. Jeśli doktorowi _____, który teraz mknie na fali popularności, nie przewróci się z tego powodu w głowie, to będzie to jedynie cud łaski. Jeśli będzie polegał na własnym rozumie, podobnie jak wielu czyniło w takich sytuacjach, to jego mądrość okaże się głupotą. Dopóki będzie trwał w niesamolubnym poświęceniu w dziele Bożym, nie odstępując ani na krok od wytyczonych zasad, dopóty nasz Pan będzie otaczał go swoimi odwiecznymi ramionami i okaże się jego potężnym Wspomożycielem. “Gdyż tych, którzy mnie czczą, i ja uczczę”. 1 Samuela 2,30. [...] MPM 47.4
Czyniąc Boga swoją siłą, miłując Go i okazując Mu bojaźń, zachowa właściwą równowagę. Gdy jednak straci łączność z Bogiem i będzie próbował działać o własnych siłach, to ta sama wola, wcześniej poddana Bogu i przynosząca błogosławieństwo, teraz z pewnością przyniesie szkodę jemu i innym ludziom. Stanie się człowiekiem apodyktycznym, despotycznym tyranem nieznoszącym sprzeciwu. W żadnym wypadku nie należy pozwolić, aby te cechy zyskały przewagę, ponieważ spotykając się z pobłażliwością, jedynie się pogłębią i wkrótce zdominują jego zachowanie. Stanie się człowiekiem niezrównoważonym, a to uczyni go niezdolnym do pracy dla Boga. [...] MPM 48.1
Bóg oczekuje zupełnego poświęcenia i nie przyjmie połowicznej służby. Im poważniejsze stanowisko piastujesz, tym bardziej potrzebujesz Jezusa. Miłość i bojaźń Boża sprawiły, że Józef zachował czystość i nieskazitelność na dworze faraona. Obdarzono go wielkim bogactwem i dostąpił ogromnego zaszczytu bycia drugim po królu. Wyróżnienie, jakie spotkało Józefa, było równie niespodziewanie jak wielkie. MPM 48.2
Zajmowanie miejsca na szczycie zawsze wiąże się z niebezpieczeństwem. Burza nie szkodzi skromnym kwiatom rosnącym w dolinie, ale toczy walkę z wyniosłymi drzewami na szczytach gór. Na tej ziemi jest wielu ludzi, przez których Bóg mógłby dokonywać cudownych rzeczy, gdyby musieli zmagać się z ubóstwem. Bóg mógłby tutaj uczynić ich użytecznymi, a w życiu wiecznym ukoronować chwałą. Niestety powodzenie doprowadziło ich do ruiny. Upadli tak nisko, ponieważ zapomnieli o pokorze i o tym, że to Bóg jest ich siłą, a zamiast tego stali się niezależni i samowystarczalni. Takie niebezpieczeństwa grożą również wam. MPM 48.3
Charakter Józefa został poddany próbie w nieszczęściu, ale jaśniał pełnym blaskiem również wtedy, gdy powodziło mu się bardzo dobrze. Stawiał na pierwszym miejscu wolę Bożą zarówno wtedy, gdy stał przy tronie faraona, jak i wtedy, gdy znajdował się w więziennej celi. Józef wszędzie niósł ze sobą swoją religię i to było tajemnicą jego niezachwianej wierności. Ponieważ kontaktujecie się z wieloma ludźmi, musi z was emanować przenikająca wszystko moc prawdziwej pobożności. Mówię wam, będąc przepełniona bojaźnią Bożą, że wasza ścieżka najeżona jest niebezpieczeństwami, których nie widzicie i nawet nie przeczuwacie. Musicie się skryć w Jezusie. Jeśli nie trzymacie się dłoni Chrystusa, jesteście w niebezpieczeństwie. Musicie strzec się przede wszystkim arogancji i pielęgnować ducha, który raczej będzie cierpieć, niż dopuści się grzechu. Żadne zwycięstwo nie jest nawet w połowie tak cenne jak zwycięstwo odniesione nad samym sobą. — Special Testimonies to Physicians and Helpers 7-27. MPM 48.4