Do medycznej pracy misyjnej powinno się wnieść więcej pragnienia duchowego dobra drugiego człowieka. To właśnie ono wypełniało serca założycieli naszego pierwszego ośrodka medycznego. Chrystus powinien być obecny w izbie chorych, napełniając serce lekarza wonią swojej miłości. Jeśli życie lekarza pozwala na to, że Chrystus może podejść z Nim do łóżek chorych, to wypełni ich przekonanie, że Chrystus jako współczujący Zbawiciel jest przy nich. To przekonanie w dużym stopniu przyczyni się do przywrócenia im zdrowia. MPM 52.1
Lekarze i pielęgniarki w naszych ośrodkach medycznych mają słowem i czynem powiedzieć niedwuznacznie: “Bóg jest na tym miejscu” (1 Mojżeszowa 28,16) — nie po to, aby niszczyć, lecz aby ratować. Chrystus zaprasza naszych lekarzy, aby zawarli z Nim znajomość. Kiedy przyjmą Jego zaproszenie, będą wiedzieli, że otrzymują to o co prosili. Ich umysły zostaną oświecone mądrością pochodzącą z góry. Ustawicznie spoglądając na Zbawiciela, będą stawali się coraz bardziej do Niego podobni, aż w końcu w niebie będzie można o nich powiedzieć: “Macie pełnię w nim”. Kolosan 2,10. Chrystus przyrzekł, że da swoim uczniom to o co proszą w Jego imieniu. Jeśli pracują w zgodzie z Bogiem, to mogą prosić o Jego wsparcie w każdej potrzebie. — Manuscript 14, 1904. MPM 52.2