Ci, którzy w miarę swoich możliwości angażują się w dzieło czynienia dobra na rzecz innych ludzi, wykazując w praktyczny sposób zainteresowanie drugim człowiekiem, nie tylko przynoszą mu ulgę w cierpieniu, pomagając mu nieść jego brzemię. W tym samym czasie w dużej mierze wpływają na zdrowie swojego własnego ciała i duszy. Czynienie dobra wpływa dodatnio zarówno na dawcę, jak i na odbiorcę. Gdy wykazując zainteresowanie drugim człowiekiem, zapominasz o sobie samym, odnosisz zwycięstwo nad swoimi niedomaganiami. Satysfakcja, jaką będziesz czerpał z czynienia dobra, będzie niezwykle pomocna w przywróceniu zdrowej równowagi twojej wyobraźni. MPM 110.1
Przyjemność czynienia dobra ożywia umysł i przenika cały organizm. Wyraz twarzy ludzi życzliwych emanuje radością i świadczy o wysokim poziomie moralności. Ludzie samolubni i skąpi są przygnębieni i posępni. Niedostatki moralne odbijają się na ich obliczach. [...] MPM 110.2
Radzę osobom schorowanym, aby się czymś zajęły. Pobudźcie swoją siłę woli i przynajmniej podejmijcie jakieś próby. Przestańcie koncentrować swoje myśli i uczucia na sobie samych. Wyjdźcie na zewnątrz z wiarą. Czy macie skłonność do koncentrowania się w swoich myślach na sobie, do obaw związanych z ćwiczeniami? Czy boicie się, że wystawiając się na działanie powietrza, stracicie życie? Odsuńcie od siebie takie myśli i odczucia. Nie poddawajcie się swojej chorej wyobraźni. — Testimonies for the Church II, 534. MPM 110.3