Apostoł Paweł pisząc: “A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci” (1 Tesaloniczan 5,23), nie nawoływał swych braci by dążyli do standardów niemożliwych do osiągnięcia. Nie modlił się o błogosławieństwa, których Bóg nie chciał zesłać na nich. Wiedział, że wszyscy, którzy by chcieli spotkać Chrystusa w pokoju muszą posiąść czysty i święty charakter. “A każdy zawodnik od wszystkiego się wstrzymuje, tymci wprawdzie, aby znikomy zdobyć wieniec, my zaś nieznikomy. Ja tedy tak biegnę, nie jakby na oślep, tak walczę na pięści, nie jakbym w próżnię uderzał; ale umartwiam ciało moje i ujarzmiam, bym przypadkiem będąc zwiastunem dla innych, sam nie był odrzucony”. 1 Koryntian 9,25-27. “Albowiem czy nie wiecie, że ciało jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym”. 1 Koryntian 6,19.20. UZ 21.1