Gdy Jan rozważał sceny na Horebie, Duch tego, który uświęcił siódmy dzień zstąpił na apostoła. Jan zastanowił się nad grzechem Adama przestępującego Boże prawo i nad strasznymi następstwami tego czynu. Nieskończona miłość Boga, która wydała Syna Bożego na odkupienie zgubionej ludzkości nie dała się wyrazić słowami. Gdy Jan mówi o niej w swym liście, wzywa Kościół i świat do zauważenia jej: “Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy. Dlatego świat nas nie zna, że jego nie poznał”. 1 Jana 3,1. Jan nie był w stanie pojąć, jak Bóg mógł wydać Swego Syna na śmierć za zbuntowanego człowieka. Nie mógł także zrozumieć, że plan zbawienia, przygotowany wielkim kosztem Nieba, jest odrzucany przez tych, za których została złożona ta wielka ofiara. UZ 57.3
Jan miał społeczność z Bogiem. Gdy wzrastał w poznawaniu Bożego charakteru dzięki dziełom stworzenia, jego cześć dla Boga stawała się głębsza. Często zadawał sobie pytanie, dlaczego ludzie, którzy są całkowicie uzależnieni od Boga nie poszukują pokoju z Nim przez nieprzymuszone posłuszeństwo? On jest nieograniczony w swej mądrości i nie ma granic dla Jego potęgi. Kontroluje niebiosa z ich niezliczonymi światami. Utrzymuje w doskonałej harmonii wspaniałość i piękno stworzonych rzeczy. Grzech jest przestępstwem Bożego prawa, a karą za grzech jest śmierć. Nie byłoby dysharmonii w niebie i na ziemi, gdyby grzech nigdy się nie pojawił. Nieposłuszeństwo Bożemu prawu spowodowało wszystkie tragedie jakie zaistniały i istnieją nadal wśród istot stworzonych przez Boga. Dlaczego ludzkość nie pojedna się ze Stwórcą? UZ 58.1
Nic na tym nie zyskujemy stawiając swą wypaczoną wolę w opozycji do woli Stworzyciela. Najlepszą rzeczą jaką człowiek może uczynić dla własnej pomyślności, nawet na tym świecie, jest zachowanie Bożych przykazań. W interesie wieczności człowieka jest podporządkowanie się Bogu i życie w pokoju z Nim. Zwierzęta posłuszne są prawu Stworzyciela poprzez instynkt, którym się kierują. Bóg mówi do dumnych oceanów: “Dotąd dojdziesz, lecz nie dalej” (Joba 38,11), i wody są posłuszne Jego woli. Planety umieszczone są w przestrzeni w doskonałym porządku posłuszne prawom ustalonym przez Boga. Spośród wszystkich stworzeń, które Bóg umieścił na ziemi, jedynie człowiek się zbuntował. Jednak posiada on zdolność myślenia i zrozumienia wymagań boskiego prawa i sumienie zdolne odczuwać winę z powodu przestępstwa oraz pokój i radość jako wynik posłuszeństwa. Bóg uczynił go wolnym, aby mógł wybrać pomiędzy złem i dobrem. Nagroda wiecznego życia, dar łaski, jest obiecana tym, którzy czynią wolę Boga, a groźba Jego gniewu ciąży nad wszystkimi, którzy lekceważą Jego prawo. UZ 58.2