Wśród mięsnych potraw na królewskim stole znajdowała się wieprzowina i inne rodzaje mięs uznanych przez prawo Mojżesza za nieczyste. Prawo zdecydowanie zabraniało Hebrajczykom spożywania mięsa nieczystego. Daniel został poddany poważnej próbie. Czy powinien trzymać się nauki ojców w kwestii pokarmów, obrazić w ten sposób króla i prawdopodobnie stracić nie tylko pozycję, ale i życie, czy też powinien nie zważać na przykazanie Pana i zapewnić sobie względy króla, otwierając drogę do wielkich intelektualnych osiągnięć i najbardziej schlebiających, światowych perspektyw. UZ 16.1
Daniel nie wahał się długo. Zdecydował się trwać nieporuszenie w swej uczciwości — niech się stanie, co ma się stać. “Daniel postanowił nie kalać się potrawami ze stołu królewskiego, ani winem, które król pijał”. Daniela 1,8. UZ 16.2
* * * * *
Wśród zdeklarowanych chrześcijan jest wielu uważających Daniela za zbyt drobiazgowego i sfanatyzowanego. Według nich sprawa tego, co się je lub pije nie jest aż tak istotna, aby poświęcać jej tak dobrze zapowiadające się perspektywy. Ci, którzy tak myślą stwierdzą w dniu sądu, że odwrócili się od wyraźnych Bożych wymagań i stworzyli własne standardy co jest dobre, a co złe. Stwierdzą, że to, co uważali za nieistotne w oczach Bożych ma wielkie znaczenie. Wymagania Boże powinny być przestrzegane ze czcią. Ci, którzy akceptują i wypełniają jedno z Jego przykazań, ponieważ jest im wygodnie, podczas gdy odrzucają inne, gdyż jego przestrzeganie wymaga poświęcenia, obniżają normy tego co prawe i przez swój przykład prowadzą innych do bagatelizowania świętego prawa Bożego. “Tak powiedział Pan” — powinno być naszą zasadą we wszystkich rzeczach. UZ 16.3