Gdy Izraelici weszli do Kanaanu, nie wypełnili Bożego zamiaru i nie wzięli w posiadanie całego kraju. Po częściowym podboju osiedli tam, ciesząc się owocem swojego zwycięstwa. W swojej niewierze i miłości do wygód, zamiast dalszej ekspansji na nowe tereny, osiedlili się na ziemiach już zdobytych. W ten sposób zaczęli się oddalać od Boga. Zaniedbując wykonanie Jego zamiaru, uniemożliwili Mu zesłanie obiecanych błogosławieństw. Czy Zbór dzisiaj nie popełnia tego samego błędu? Mając przed sobą cały świat, który potrzebuje Ewangelii, pozorni chrześcijanie gromadzą się w miejscach, gdzie sami mogą korzystać z jej przywilejów. Nie odczuwają potrzeby objęcia Ewangelią nowych terenów, zaniesienia poselstwa zbawienia dalej. Odmawiają spełnienia Bożego rozkazu: “Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”. Czy są w tym przypadku mniej winni niż kościół żydowski? — Testimonies for the Church VIII, 119 [Świadectwa dla zboru VIII, 119]. PCh 155.1