Niech spotkania ewangelizacyjne staną się czynnikami nauczania ludzi, w jaki sposób należy wykonywać pracę ewangelizacyjną. — An Appeal to Our Churches in Behalf of Home Missionary Work 11. PCh 175.3
Nasze spotkania modlitewne i towarzyskie powinny być czasem szczególnej pomocy i zachęcenia. W tym względzie każdy ma do wypełnienia jakąś pracę, by te spotkania stały się interesujące i tak korzystne, jak to tylko jest możliwe. Łatwo można to osiągnąć, jeśli codziennie będziemy mieć nowe doświadczenia w sprawach Bożych oraz jeśli nie będziemy wzbraniali się mówić o Jego miłości w zgromadzeniu Jego ludu. Jeśli nie pozwolicie, by ciemność lub niewiara wdarły się do waszych serc, to nie będą miały one również miejsca na waszych spotkaniach. — The Southern Watchman, 7 marzec 1905. PCh 175.4
Nasze spotkania powinny być żywe i interesujące. Powinny być nasycone atmosferą nieba. Niech tam nie będzie długich, oschłych przemówień ani formalnych modlitw zmawianych, po to, by wypełnić czas. Każdy powinien być gotowy do spełnienia swego zadania, a gdy wszystko zostało już wykonane, spotkanie należy zakończyć. W ten sposób zainteresowanie zostanie utrzymane do końca. PCh 176.1
Tak wygląda ofiarowanie Bogu przyjemnego nabożeństwa. Jego służba ma być interesująca oraz atrakcyjna i nie wolno jej sprowadzać do suchej formy. W każdej minucie, godzinie i dniu mamy żyć dla Chrystusa. Wówczas Chrystus zamieszka w nas, a gdy się spotkamy razem, Jego miłość wytryśnie z naszych serc jak strumień na pustyni, ożywiając wszystko. Wtedy ci, którzy już mieli zginąć, zapragną pić z tych wód żywota. — Testimonies for the Church V, 609 [Świadectwa dla zboru V, 609]. PCh 176.2
Nie wyobrażajcie sobie, że przez uczęszczanie na spotkania misyjne i wygłaszanie długich kazań rozbudzicie zainteresowanie młodych ludzi. Planujcie tak, by zainteresowanie wzrastało. W każdym tygodniu młodzi ludzie powinni zdawać sprawozdanie z pracy, mówiąc o swoich przedsięwzięciach na rzecz Zbawiciela i odniesionych sukcesach. Gdyby spotkania ewangelizacyjne były okazją do przedstawiania takich sprawozdań, wówczas nie byłyby nudne, męczące i nieciekawe. Towarzyszyłoby im duże zainteresowanie i nie cierpiałyby na brak uczestników. — Gospel Workers 210.211 [Słudzy ewangelii 143]. PCh 176.3
Gdy wiara oprze się na Chrystusie, Prawda wieje radość do duszy, a nabożeństwa przestaną być nudne i nieciekawe. Wasze wspólne spotkania, obecnie ciche i bezduszne, zostaną ożywione przez Ducha Świętego. Gdy codziennie będziesz żył zgodnie z zasadami chrześcijaństwa, które wyznajesz, codziennie też będziesz zdobywał nowe doświadczenia. — Testimonies for the Church VI, 437 [Świadectwa dla zboru VI, 437]. PCh 176.4