Ayhan ginapalibug ikaw sa imo mga buluhaton; ang imo palaabuton ayhan nagaamat-amat dulum sa kada adlaw, kag ayhan ginapahadluk ikaw sang mga kapierdehan; apang dili ka magpakaluya; itugyan ang imo mga paghimud-os sa Dios, kag magpakalinong kag magmalipayon. Magpangamuyo ka nga hatagan ikaw sing kaalam sa pagdumala sang imo mga buluhaton sing mainalamon, kag sa amo nga bagay malikaw ikaw gikan sa kapierdehan kag kalaglagan. Buhata ang imo bug-os nga masarangan sa pagpauswag. Si Jesus nagsaad sa paghatag sang Iya pagbulig, apang dapat nga pagbuylogan sia sang aton mga pagpaninguha. Kon magsalig kita sa aton Kabulig, kinahanglan kita sa paghimo sang aton bug-os nga masarangan, kag pagabatonon naton ang patubas sing malipayon. PK 167.2
Indi kabubut-on sang Dios nga ang Iya mga tinawo malulanan sing mga paghimud-os. Apang ang aton Ginoo wala magadaya sa aton. Wala Sia nagasiling sa aton, “Dili ka magkahadluk; wala sing mga katalagman sa imo dalanon.” Nakahibalo Sia nga may yara nga mga pagtilaw kag mga katalagman, kag ginpahibalo Niya sa aton ini sing maathag. Dili Niya tuyo ang pagkuha sang Iya mga tinawo gikan sa kalibutan sang sala kag kalautan, kondi nga ginatudlo Niya sila sa maligon nga dalangpan. Ang Iya pangamuyo tungud sa Iya mga gintoton-an amo, “Ako wala nagaampo, nga pagkuhaon Mo sila sa kalibutan, kondi nga Imo sila pagbantayan sa kalaut.” “Sa kalibutan,” siling Niya, “kamo may kangitngitan, apang magsalalig kamo; nadaug Ko ang kalibutan.” Juan 17:15; 16:33. PK 168.1